کپی شد
چکیده مقاله علامه حسن زاده آملی
علامه حسن حسن زاده آملی (رحمة الله علیه) از عالمان برجسته و بزرگ شیعه، متبحر در علوم ادبیات، کلام، منطق، فلسفه، عرفان، فقه، اصول، طب، ریاضیات، هیئت، نجوم، و علوم غریبه است. ایشان هم‌چنین از شاعران نامدار، مسلط به زبان‌های عربی و فرانسوی، و دارای مهارت در استخراج تقویم بود. به جهت تسلط ایشان به علوم مختلف، لقب «علامه ذوالفنون» به وی داده شد. القاب دیگری نیز از سوی استادشان علامه شعرانی به ایشان اعطا شد که عبارتند از: نجم الدین، نور الصبایة، مصباح العلم، و شمس الهدایة.
علامه حسن زاده آملی (رحمة الله علیه)، در آخر اسفند سال 1307 شمسی، در روستای ایرای لاریجان از توابع شهرستان آمل ديده به جهان گشود. وی در حوزه‌های آمل، تهران و قم از محضر اساتید برجسته و توانایی؛ همچون آیت الله غروی، علامه شعرانی و علامه طباطبایی استفاده شایان برد و همگام با تحصیل، به تدریس علوم مختلف، و تهذیب و تزکیه نفس و دست‌یابی به فتوحات عالی معنوی موفق گشت. ایشان در این باره توانست نفوس مستعده بسیاری را تعلیم و تربیت نماید. تاکنون 190 اثر در قالب تصنیف، تألیف، تصحیح، و تعلیقه از ایشان به ثبت رسیده است.
علامه حسن زاده مدتی قبل و بعد از انقلاب، امامت جمعه شهر آمل را به عهده داشت و در فروخواباندن غائله 6 بهمن آمل، نقش مهمی ایفا نمود. وی هم‌چنین ارتباط وثیقی با امام راحل و مقام معظم رهبری؛ آیت الله خامنه‌ای داشت و در سفر رهبر معظم انقلاب به آمل در سال 1377 شمسی، کتاب «انسان در عرف عرفان» خود را به ایشان هدیه نمود.
ایشان سرانجام پس از عمری خدمت به اسلام و تشیع و بعد از تحمل بیماری طولانی مدت، در سن 93 ساگی و در روز سوم مهرماه 1400 شمسی دار فانی را وداع گفت. پیکر ایشان بعد از اقامه نماز میت توسط رهبر معظم انقلاب؛ حضرت آیت الله خامنه‌ای، در شهر آمل تشییع، و در زادگاهش کنار قبر همسرش به خاک سپرده شد.