چکیده مقاله علامه امینی

شیخ عبدالحسین، فرزند شیخ احمد، فرزند شیخ نجف‌قلى، فرزند شیخ عبدالله(سرمست)، جدّ علامه امینی، «مولا نجفقلی»، مشهور به «امین الشرع» بود. او در سال ۱۲۸۷قمری در قریه «سردها» از نواحی تبریز متولد شده‌بود.

پدر بزرگوارش از فقها و مجتهدین زمان خود و در زهد و تقوا زبان‌زد عموم بود و مردم به ایشان همواره به دیده احترام می‌نگریستند.

مادر علامه زنی مؤمن و پاکدامن بود. علامه همسری داشت عاشق، این عشق به قدری بود که در دوره‌های سفر علامه به تهران و دوری خانواده از ایشان هیچ‌یک از فرزندان جرأت انتقاد از پدر را نداشت.

علامه هشت فرزند داشت که پنج پسر با نام‌های محمد هادی، رضا، صادق، احمد، محمد و سه دختر می‌باشند.

صاحب الغدیر، پس از 68 سال تلاش و کوشش، در ظهر روز جمعه 12 تیر ماه 1349 شمسی  (28 ربیع الثانی 1390ق) به دیدار یار شتافت.

عبدالحسین نخست آیات قرآنی و سوره‌های کوتاه از مادر فرا گرفت، سپس آموزش علوم توسط پدر شروع شد و در طی سال‌ها، آموزش ادبیات فارسی و عربی، منطق، فقه و اصول انجام گرفت.

عبدالحسین پس از گراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه علوم دینی نزد علمای بزرگ در تبریز، برای تکمیل مراتب علمی به نجف اشرف رفت و در محضر علمای بزرگ آن شهر، بهره فراوان گرفت.

وی پس از فراگرفتن قرآن و مقدمات علوم در مدارس تبریز، به تحصیل فقه و اصول پرداخت و در درس سید محمد مولانا، مؤلف مصباح السالکین، و سید مرتضی خسروشاهی و شیخ حسین، در تبریز و نجف از اساتید بزرگی بهره‌مند شد.

مشهورترین اثر علامه امینی، کتابی است در اثبات امامت و خلافت بلافصل امیرالمومنین با استناد به واقعه غدیر و بررسی سند و دلالت حدیث غدیر.

کتاب دیگر علامه شهداء الفضیلة است که مشتمل بر زندگینامه ۱۳۰ تن از عالمان مسلمان و شیعه از قرن چهارم تا چهاردهم هجری است، که به شهادت رسیده‌اند. امینی آثار دیگری نیز به رشته تحریر درآورده است.

علامه امینی با همت بلند کاری کردند که در حد کـار یـک ملت بود؛ لذا با انتشار کتاب وزین الغدیر، وی همواره مورد تمجید مراجع تقلید، دانشمندان و مصلحان جهان قرار گرفت و هرکس به نحوی از با هر وسیله‌ای که در اختیار داشت با بیان یا با قلم او را ستود.

با همتی که علامه امینی داشته هدفش تنها نوشتن کتاب الغدیر نبود، بلکه اهداف و آرزوهایی داشت که به انجام برخی از آن موفق شد، و برخی دیگر نیز با تمام شدن عمرش موفق به انجام آن نشد.

امینی به عبادت و راز و نیاز، نمازهای مستحبی و قرآن خواندن، بسیار مشتاق بود؛ نماز شب می‌خواند و پس از نماز صبح، یک جزء کامل قرآن را با تدبر تلاوت می‌کرد. گفته شده امینی ۴۰ سال در نجف ساکن بود و خانه شخصی نخرید.

او از‌ مدح و تمجید گـریزان بود. و شخصی شجاع، اهل تـوسل و عبادت و در نوشتن الغدیر و دیگر کتاب‌ها ‌امـانتداری را حفظ نمود.