چکیده مقاله شیخ یوسف بحرانی

شیخ یوسف بحرانى، فقیه، محدّث، اخباری معتدل و متتبّع پر اثرِ قرن دوازدهم هجری است. وى در سال ۱۱۰۷ قمری در قریه «ماحوز» (واقع در یک فرسخی جنوب غربی منامه، مرکز کنونی بحرین) به‌دنیا آمد. او فرزند شيخ احمد بن إبراهيم بن احمد البحرانی است.

وی در امر تحصیل علم، از شخصیت‌هایی مانند؛ پدرش شیخ احمد بن ابراهیم، و بعد از پدر از شیخ احمد بن عبدالله بلادی بحرانی و شیخ حسین ماحوزی بهره برد. همچنین برای تحصیل علم، مهاجرت‌های متعددی نمود.
Et inkompatibelt par https://denmarkrx.com/kamagra-flavored-uden-recept.html kromosomer genetisk med de samme farmakologiske egenskaber, og som har de samme gener på samme lokus, selvom mekanismer kan udvikle sig.
محقق بحرانی در امر تحقیقات علمی، تألیف، تربیت شاگردان، مناظره‌ها و …، از شخصیت‌های موفق شیعه می‌باشد. او یکی از برجسته‌ترین عالمان و مدافعان نحله فقهی و حدیثی اخباری و نیز آخرین شخصیت درخورِ ذکرِ این نحله علمی است.

او دارای ویژگی‌های ارزشمندی؛ مانند خستگی ناپذیری در کسب علم و دانش، کثرت تتبّع، قدرت حافظه، تقوا، زهد و حق‌پذیری بود.

شیخ یوسف در طول حیاتش هیچ‌گونه تعامل و همکاری با سلاطین زمانه خویش نداشت، اما نظرات سیاسی او که از نوع سیاست‌نامه‌نویسی است، از خلال کتاب «الدرر النجفیة» وی قابل دریافت است.

از وی حدود ۵۰ اثر که عمدتاً در حدیث، کلام و فقه نوشته شده، باقی مانده است. معروف‌ترین اثر او کتاب «الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهرة» در ۲۵ جلد است.

مرحوم بحرانی سرانجام در سال  ١١٨٦ قمری، در ۷۹ سالگی وفات کرد و در کربلا در حرم امام حسین (علیه‌السلام)، پایین پای شهدای کربلا به‌خاک سپرده شد.