کپی شد
چکیده مقاله سید رضی
باسمه تعالی
محمد بن حسین بن موسی معروف به سید رضی در سال 359 قمری در خانوادهای بزرگ و خانهای روحانی در بغداد دیده به جهان گشود و نام زیبای «محمد» به خود گرفت.
وی از نظر منزلت علمی و اعتبار فقهی در مرتبه بسیار والایی قرار دارد و جزو برجستهترین عالمان شیعه امامیه در طول تاریخ تشیع است.
پدر و مادر سید رضی هر دو از سادات علوی و از نوادگان سرور آزادگان حسین بن علی (علیهما السّلام) بودند. پدر سید رضی، حسین ملقب به طاهر ذو المناقب، سرپرستی علویان بغداد را بر عهده داشت و متصدّی دادگاه مظالم و از امیران حج بودهاست.
وی دارای یک پسر معروف به شریف مرتضی ثانی، ملقب به لقب جدّش «طاهر ذا المناقب» بود.
سید رضی از همان اوایل كودكی با اشتیاق فراوان به تحصیل و فراگیری علوم رو آورد. وی علاوه بر جدّیت و پشتكار، از نبوغی ذاتی و خدادادی برخوردار بود كه پیشرفت علمی و ادبی او را سرعت میبخشید.
او در بیست سالگی از تحصیل بینیاز گشت و خود در صف استادان و محققان نامدار قرار گرفت.
سید رضی محضر بزرگانی مانند ابواسحاق ابراهیم بن احمد طبری، ابومحمد هارون تلعكبری، ابو علی حسن بن احمد فارسی و قاضی عبدالجبار بغدادی تلمّذ نمود و در حین فراگیری و قبل از فارغ التحصیلی، اقدام به پرورش طالبان علم و جویندگان معرفت كرد که نام برخی از آن وارستگان به قرار زیر است: سید عبدالله جرجانی، شیخ محمد حلوانی، شیخ جعفر دوریستی و شیخ طوسی.
او از شخصیتهایی است که در زندگی پربرکت خود، خدمات فراوانی به اسلام و مسلمانان، به ویژه شیعه اثنی عشری نمودهاست. وی کتاب های ارزشمندی به رشته تحریر در آوردهاست.
وی در ۶ محرم ۴۰۶ قمری درگذشت. وی را در محله کرخ بغداد در منزلش دفن کردند. درباره مکان دفن وی اقوال دیگری نیز وجود دارد.
سید در زندگی خود اقدامات و اثرات خوب و مؤثری داشته که از جمله آن عبارتند از: تأليف كتابهاى نفيس و با ارزش است، اوج هنرمندی سید رضی را میتوان در گردآوری کتاب نهج البلاغه یافت که مجموعهی گزیدهای از: خطبهها، کلامها، نامهها، وصیتنامهها، بخشنامهها، پیماننامه، دعاها و کلمات قصار و حکمتآمیز امیر مؤمنان علی(علیه السلام) است. وی در ماه رجب سال 400 قمری تألیف این کتاب را کامل نمود
جناب شریف رضی به دلیل جایگاه علمی و اجتماعی مورد اعتماد حکومت و آل بویه بود؛ برایناساس موقعیتهایی مانند نقابت علویون، امارت حج و دیوان مظالم به ایشان واگذار شد.