چکیده مقاله سهل بن حنیف

باسمه تعالی

سهل بن حنيف فرزند واهب، بن عكيم بن ثعلبة بن مجدعة بن الحارث بن عمرو بن خناس، از قبیله بنى عمرو است.

وی به انصاريّ اوسيّ ملقب بود و کنیه‌هایش عبارت است از: أبا سعد  و أبا عبد الله،  أبو ثابت،  أبا سعيد،  ابو محمد،  ابا ولید.

نام مادرش هند، دختر رافع بن عميس بن معاويه از خاندان جعادره و از قبيله اوس است.

برای سهل سه همسر و چهار پسر ذکر کردند. اعقاب وی امروز هم در مدينه و بغداد باقى هستند.

او از سابقین به اسلام در مدینه بود و در جنگ بدر، أحد و دیگر جنگ‌های پیامبر (صلی الله علیه و آله) حضور فعال داشت، در جنگ احد تا سر حد مرگ و شهادت با رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) بيعت نموده‌است، سهل بن حنیف به همراه علی (علیه السلام) و ابودجانه تا آخر عمر در بیعتشان با رسول الله (صلی الله علیه و آله) باقی ماندند و رشادت‌ها و شجاعت‌های کم‌نظیری به خرج دادند.

وی هم‌چنین در تمام جنگ ها جز جنگ جمل  در کنار علی (علیه السلام) بود. وی تا زمانی که در کوفه از دنیا رفت به علی (علیه السلام) وفادار بود.

سهل بن حنيف پس از یک عمر ایثار، جهاد و از خود گذشتگی در سال سی و هشت قمری در کوفه از دنیا رفت؛  چون سهل بن حنيف درگذشت جسدش را در رحبه به حضور على (علیه السلام) بردند  و امام (علیه السلام) بر او نماز گزارد  و در نمازش شش  یا پنج تکبیر گفت.  برخی نیز تا 25 تکبیر هم گفتند. على (عليه السّلام) فرمود: اگر هفتاد تكبير هم بگويم او شايسته است.

در فضائل سهم همین بس که، چهارمین آیه از سوره صف در شأن چند نفر از صحابه که از جمله آنان سهل بن حنبف می‌باشد، نازل شده‌است.

وی هم‌چنین دارای فضایل اخلاقی بسیاری بود که از جمله آن‌ها مهربانی و گشاده‌روی است. هم‌چنین یکی از فضیلت‌های سهل بن حنیف راوی بودن وی می‌باشد.