کپی شد
چکیده مقاله زهیر بن قین
زهير بن قين بن حارث بن عامر از شهدای کربلا بود که با القاب «أنمارى» و «بجلی» نیز شناخته میشود.
زهیر از بزرگان قبیله خود بود و نزد کوفیان شخصیتی شجاع، ممتاز و مشهور بود وی قبل از اینکه پیرو امام حسین(علیه السلام) گردد؛ از طرفداران افراطی عثمان بود!
همسر زهیر «ديلم بنت عمرو» نام داشت. و در همراهی زهیر با امام حسین(علیه السلام) نقش بهسزائی داشتهاست، اما زهیر بن قین مدت کوتاهی قبل از شهادت به دلیل مصالحی، همسرش را طلاق داد.
او در برخى از فتوحات اسلامى شرکت جست و افتخاراتى بزرگ به ثبت رساند. رشادت و دلاورى او چنان بود که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا، هنگام تنظیم سپاه خود که بیش از هفتاد نفر بودند، وى را بر میمنه گمارد؛ حبیب را در میسره جاى داد، خود در قلب سپاه قرار گرفت و پرچم را به برادرش عباس سپرد.
از دیگر ویژگیهاى زهیر سخنورى اوست که زبانزد خاص و عام و دوست و دشمن بود.
مهمترین ویژگى زهیر، عشق به امام زمانش است. زهیر در گفتار و عمل، در مواقع مختلف، این ویژگى را بهخوبى به نمایش گذارد. گفتارش در شب عاشورا و عملش در روز عاشورا بهترین گواه بر درستى این سخن است.
زهیر که از مكه خارج شده و به سمت کوفه حرکت کردهبود در میان راه با دعوت امام حسین (علیه السلام) روبهرو شد وی با تشویق همسرش به دعوت امام (علیه السلام) پاسخ مثبت داد و در نهایت به آنحضرت گروید.
یاران امام حسین (علیه السلام) و نیز زهیر بهترین یاران بودند و این را در مواقع متعدد قولا و عملاً به اثبات رساندند، زهیر نیز در جاها و زمانهای مختلف خصوصا در روز تاسوعا و شب و روز عاشورا در کربلا به اثبات رساند.
زمان نماز ظهر روز عاشورا وقتی امام حسین (علیه السلام) همراه جمعی از یارانش، به نماز خوف ایستادند، زهیر بن قین و سعید بن عبدالله حنفی در برابر امام(علیه السلام) و حدود نیمی از یاران آن حضرت(علیه السلام) ایستادند تا از نمازگزاران در برابر حملات دشمن محافظت کنند. آنان خود را سپر تیرها و هجمههای دشمنان قرار میدادند تا اینکه نماز امام(علیه السلام) و یارانش اقامه شد.
آنگاه که نماز خوف به امامت ابوعبدالله (علیه السلام) خوانده شد، زهیر بار دیگر به میدان آمد و نبردى سخت آغاز کرد؛ نبردى که مانند آن دیده یا شنیده نشده بود. او همچنان به پیکار ادامه داد تا این که کثیر بن عبدالله شعبى و مهاجر بن اوس (لعنة الله علیهما) بر وى حمله بردند و او را به شهادت رساندند.
پس از شهادت زهیر، امام حسین (علیه السلام) بر بالین وى آمد و چنین فرمود: «لایبعدنک یا زهیر و لعن الله قاتلیک لعن الذین مسخوا قرده و خنازیر»؛ اى زهیر، خداوند تو را از رحمتش دور نگرداند و قاتلانت را لعنت کند. شبیه آن لعنتى که مسخشدگان به شکل بوزینهگان و خوکان را فراگرفت.
مباحث مرتبط:
زهير بن قين بن حارث بن عامر، امام حسین بر بالین زهیر، خلاصه مقاله زهیر بن قین، تلخیص مقاله زهیر بن قینفرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید