چکیده مقاله حسین بن روح نوبختی

حسین بن روح نوبختی، سومین نائب از نواب اربعه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. او از یاران نزدیک نائب دوم در بغداد بود. و بر اساس برخی از گزارش‌ها وی  از اصحاب امام حسن عسکری (علیه السلام) نیز بوده است محمد بن عثمان بن سعید (دومین نائب خاص) در واپسین روزهای حیات خود، به دستور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، حسین بن روح را، جانشین خود قرار داد و پس از مدتی در ۵ شوال ۳۰۵ ق، اولین توقیع از سوی حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در تأیید حسین بن روح صادر شد. حسین بن روح در ابتدای نیابت خود در دستگاه حاکم عباسی دارای موقعیت و احترام ویژه بود، اما بعدها دچار مشکل شد و مدتی زندگی مخفیانه داشت و پس از آن مدت پنج سال زندانی شد. از مهم‌ترین اتفاقات دوران حسین بن روح، ماجرای شلمغانی است که وکیل مورد اعتماد او بود، اما دچار انحراف عقیده گردید و توقیعی از جانب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در لعن او صادر شد. موقعیت علمی حسین بن روح نوبختی، به دلیل تألیف کتب فقهی و اشراف کافی در مناظرات علمی، ممتاز دانسته شده است. در منابع روایی، کراماتی از او نقل شده است. وی سرانجام پس از 21 سال (۳۰۵ – ۳۲۶ ق) نیابت خاص حضرت، در سال 326 ق دار فانی را وداع گفت