چکیده مقاله جنگ جمل

جنگ جمل اولین جنگ داخلی بین مسلمانان بود که بعد از بیعت مردم با حضرت علی (علیه السلام) به عنوان خلیفه مسلمانان، اتفاق افتاد. این جنگ در ماه جمادی الاول سال 36 هجری قمری در نزدیکی شهر بصره واقع شد.

در این ماجرا، عایشه همسر پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله ) بر خلاف وصیت آن حضرت، به تحریک طلحه و زبیر؛ دو تن از اصحاب با سابقه پیامبر علیه امیر المؤمنین (علیه السلام) که ایشان را به عنوان خلیفه انتخاب کرده بودند، خروج کرد.

انگیزه اصلی از این جنگ، قدرت‌طلبی و مخالفت این گروه بیعت‌شکن، با خلیفه وقت خود بود، البته ایشان بهانه شورش خود را خون‌خواهی خلیفه قبلی، می‌دانستند که طبق اقوال تاریخی خودشان او را به قتل رسانده‌بودند.

این جنگ به رهبری عایشه همسر پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) آغاز شد، که در نهایت سپاه علی (علیه السلام) پیروز شد.

حضرت علی (علیه السلام) در جنگی که از سوی پیمان‌شکنان تحمیل شد، شرایط سیاسی و اجتماعی وقت را به بهترین وجه در نظر گرفت و با بیعت‌شکنان در راستای مصالح اجتماعی وقت برخورد کرد.

در این جنگ بر خلاف خواست امیرالمؤمنین (علیه السلام) طلحه و زبیر کشته شدند، اما عایشه با تدابیر در نظر گرفته شده توسط امام به مدینه منتقل شد.

در منابع تاریخی آمده‌است که عایشه تا آخر عمر از کار خود پشیمان بود و خود را به جهت حضور در این فتنه تاریخی ملامت می کرد.