کپی شد
چکیده مقاله امام موسی کاظم (علیه السلام)
ابو الحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم از امامان دوازده گانه (ع) شیعه و نهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است. آن حضرت در ابواء (منزلى ميان مكه و مدينه) در روز يكشنبه هفتم صفر سال 128 يا 129 هـ.ق. متولد شد. به جهت كثرت زهد و عبادتش معروف به «عبد صالح» و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به «كاظم» گرديد.
مهدى خليفه عباسى، امام را در بغداد بازداشت كرد، امّا بر اثر خوابى كه ديد و نيز تحت تأثير شخصيت امام از او عذرخواهى نمود و به مدينهاش بازگرداند.
زمخشرى در ربيع الابرار آورده است كه هارون فرزند مهدى در يكى از ملاقات ها به امام (ع) پيشنهاد نمود فدک را تحويل بگيرد و حضرت نپذيرفت، وقتى اصرار زياد كرد فرمود مىپذيرم به شرط آن كه تمام آن ملک را با حدودى كه تعيين مىكنم به من واگذارى. هارون گفت حدود آن چيست؟ امام فرمود يک حدّ آن به عدن است حدّ ديگرش به سمرقند و حدّ سوّمش به افريقيه و حدّ چهارمش كناره دريا تا ارمينيه و خزر است. هارون از شنيدن اين سخن سخت برآشفت و گفت: پس براى ما چه چيز باقى مىماند؟ امام فرمود: مىدانستم كه اگر حدود فدک را تعيين كنم آن را به ما مسترد نخواهى كرد (يعنى خلافت و اداره سراسر كشور اسلام حق من است). از آن روز هارون كمر به قتل موسى بن جعفر(ع)بست.
بنا به گفته شيخ مفيد در ارشاد امام موسى كاظم (ع) سى و هفت فرزند داشت كه هجده تن از آنها پسر بودند و على بن موسى الرضا(ع) امام هشتم افضل ايشان بود. از جمله فرزندان مشهور آن حضرت احمد بن موسى و محمد بن موسى و ابراهيم بن موسى بودند. يكى از دختران آن حضرت فاطمه معروف به معصومه (س) است كه قبرش در قم مزار شيعيان جهان است. عدد فرزندان آن حضرت را كمتر و بيشتر نيز گفتهاند. تاريخ شهادت آن حضرت را جمعه هفتم صفر يا پنجم يا بيست و پنجم رجب سال 183 و 182 هـ.ق گفتهاند