چکیده مقاله الیاس پیامبر (علیه السلام)‏

حضرت الیاس (علیه السلام) از پیامبران بزرگ الهی است که قرآن در دو مورد از او نام می برد. به گفته عده ای، او از فرزندان «إِلیاس بن یاسین» از فرزندان «هارون» برادر حضرت موسى (علیهما السلام) است.

دوران حیات ایشان را به سال 918 قبل از میلاد مسیح (علیه السلام)؛ گزارش کرده اند. در باب نبوت او قرآن کریم وی را از بندگان صالح و انبیای مرسل خوانده است. او از نظر آیین، دارای آیین و شریعت مستقل نبوده، بلکه مبلِّغ شریعت آخرین پیامبر صاحب شریعت خود؛ یعنی حضرت موسی (علیه السلام) بوده است.

قرآن کریم الیاس (علیه السلام) را از جمله پیامبران بزرگ الهی می داند و نام او دو مرتبه در قرآن كریم در آیه 85 سوره انعام و آیه 123 سوره صافات ذكر شده است.

طبق فرموده قرآن کریم آن حضرت از نظر ویژگی های شخصیتی؛ از هدایت ویژه خداوند برخوردار و در زهد و بی اعتنایی نسبت به دنیا نمونه و از بندگان مؤمن خدا است که سلام و درود خداوند بر آن حضرت تعلق گرفته است.

یکی از معجزات آن حضرت راه رفتن روی آب بوده است. ایشان نیز مانند سایر انبیاء (علیهم السلام) مورد امتحانات الهی واقع شده که مهمترین آنها؛ مبتلا شدن وی به پادشاهی ظالم و ستمگر و همچنین همسر بد کاره و جنایت کار او است.

از جمله اقدامات و فعالیت های سیاسی اجتماعی آن حضرت می توان به اموری از قبیل هدایت مردم به حق، مبارزه با ستمگران و بت (بعل) پرستان اشاره کرد.

وی دارای موافقانی از مؤمنان که از وی پیروی و اطاعت می کردند و همچنین مخالفانی در میان توده مردم که در جهل و نادانی و بت پرستی به سر می بردند و همچنین دنیا طلبان و صاحبان زور و قدرت بود.

در باره وفات و محل دفن آن حضرت گفتنی است با توجه به ابهامی که در باره زنده بودن و وفات  آن حضرت وجود دارد، نمی توان مطلب متقنی در باب وفات و محل دفن او بیان کرد.