کپی شد
چکیده مقاله اسماعیل ذبیح الله (علیه السلام)
حضرت اسماعیل (علیه السلام)؛ فرزند بزرگ حضرت ابراهیم (علیه السلام) و هاجر است. او بانويى از اهالی مصر بود. اسماعیل (علیه السلام) جدّ اعلاى پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله)، از پیامبران الهى است.
برخی در مورد نسب و خاندان اسماعیل (علیه السلام) گفته اند: وی اسماعيل بن ابراهيم بن تارخ بن ناحور بن اشوع بن ارعوس بن فالغ بن عابر (هود نبى) بن شانح بن ارفخشد بن سام بن نوح بن لمک بن متوشلخ بن اختوخ (ادريس پیامبر) بن ارد بن قينان بن انوش بن شيث بن آدم (عليه السلام) است.
در مورد سال احتمالی تولد او گفته شده ولادت او میان سال های ۲۰۰۰ تا ۱۹۹۰ قبل از میلاد بود است. نام آن حضرت، اسماعیل و لقب او «ذبیح الله» است.
برخی نام همسر اول وی را «عمارة بنت سعيد بن أسامة بن أكيل» و همسر دیگر او را با نام های؛ «السيدة بنت مضاض بن عمرو الجرهمي»، «رِعله»، «حنفاء» و «حیفاء» یاد کرده اند. برای ایشان تعداد 12 یا 13 پسر و 3 دختر نیز ذکر شده است.
از مجموع دلایل قرآنی، روایی و تاریخی برمی آید که ذبیح الله، حضرت اسماعیل (علیه السلام) است.
قرآن كريم در بعضی از آیات به تعدادی از اوصاف ويژه و مشترک آن حضرت با ديگر پيامبران مانند؛ موهبت خاص الهى، بردبارى، صبر و شكيبايى، نيكى و نيكوكارى، صادِق بودن در وفای به وعده، امر كننده به نماز و زكات، هدايت يافته و الگوى هدايت، برخودار از رحمت خاص الهى، صالح و شايسته، مرضىّ پروردگار و برترى بر جهانيان اشاره می کند.
از جمله آزمایش ها و ابتلائات الهی در مورد ایشان می شود به دوری او از پدر و مهر و محبت پدری و جریان ذبح او توسط پدر بزرگوارش اشاره نمود.
درباره نبوت او باید گفت: از مجموع آنچه در قرآن کریم در باره وی نازل شده می توان دریافت که قرآن کریم آن حضرت را در زمره انبیای الهی شمرده است.
اولین اقدام حضرت اسماعیل، یاری پدر در ساختن خانه کعبه و نیز تطهیر آن بوده است. همچنین تولیت خانه کعبه، توسعه قبایل عربی و ترویج آیین توحیدی ابراهیمی از دیگر اقدامات او است.
مدت عمر ایشان طبق برخی از گزارشات؛ 130و 137 سال گفته شده و مکان دفن وی در حجر اسماعیل و در کنار خانه کعبه است.