کپی شد
چکیده مقاله آیت الله حائری یزدی
باسمه تعالی
آیت‌الله حائری از فقیهان و مراجع عالی‌قدر و برجسته شیعه و مؤسس حوزه علمیه قم است که در خانواده‌ای مذهبی در مِهرجِرد میبد در سال ۱۲۷۶ق به دنیا آمد. پدرش، محمدجعفر، را فردی متدین و پرهیزکار توصیف کرده‌اند.
او کمتر از ۱۰ سال داشت که پدرش را از دست داده‌بود ، اما مادرش پس از مدتی کوله‌بار سفر فرزندش را به‌سوی حوزه علمیه یزد بست و فرزندش را راهی آن سامان ساخت.
ایشان برای تحصیل علوم حوزی دو سفر به کربلا داشت و از اساتید برجسته آن دیار؛ مانند سید محمد فشارکی، میرزا محمد تقی شیرازی، میرزا محمد حسن شیرازی، آخوند خراسانی و سید محمد کاظم طباطبایی بهره‌مند شد.
حائری پس از درگذشت استادش فشارکی به ایران بازگشت و در اراک حوزه درس دایر کرد و به دلایلی دوباره به عراق باز گشت.
در دوره اقامت حائری در کربلا، از او برای بازگشت به اراک درخواست‌های زیادی شد. سرانجام، او در اوایل سال ۱۳۳۳ق/۱۲۹۳ش، به اراک رفت و در مدت اقامت هشت ساله‌اش در آن‌جا، علاوه بر اداره حوزه، به تدریس فقه و اصول پرداخت.
در سال ۱۳۴۰ق آیت الله حائری برای زیارت حضرت معصومه (سلام الله علیها) و گذراندن تعطیلات ایام نوروز (۱۳۰۱ش) از اراک به قم رفتند که با تقاضای اقامت در قم از طرف علما و مردم مواجه شدند.
حاج شیخ در حال تردید بود و فرمودند: استخاره خواهم کرد. سپس صبحگاهی به حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) مشرف شدند و با قرآن کریم استخاره کردند، آیه ۹۳ سوره یوسف آمد در نتیجه قبول فرمودند.