کپی شد
چکیده مطالب
چکیده مطالب
احمد بن موسی بن جعفر (علیهما السلام)، از فرزندان امام موسی كاظم (علیه السلام)، معروف به «سید السادات» و «شاه چراغ» است. وی از شخصیتهای عالی مقام و جلیل القدر و پرهیزكار بود.
پیرامون روز تولد آن حضرت گزارش های متفاوتی وجود دارد، ولی به درستی مشخص نیست.
در رابطه با ولایت پذیری ایشان، مورخان گزارش دادهاند كه پس از شهادت امام كاظم (علیه السلام)، مردم مدینه به لحاظ شخصیتی كه احمد بن موسی (علیه السلام) داشت، به در خانه او رفته و با وی بیعت كردند و او پیشاپیش جمعیت به مسجد پیامبر (ص) رفت و خطبهای خواند و به مردم گفت: «ای كسانی كه با من بیعت نمودهاید! بدانید كه من خودم با برادرم علی (علی بن موسی الرضا (علیهما السلام)) بیعت كردهام و او واجب الاطاعة است. بر من و شما است كه از او اطاعت كنیم». سپس از منبر پایین آمده و به اتفاق همه مردم به در خانه برادرش رفته و با حضرت بیعت كردند.
درباره آمدن احمد بن موسی (علیه السلام) به ايران و انگيزه او گزارشهای گوناگونی وجود دارد. برخی عقيده دارند ایشان در بغداد ساكن بود و آن‌گاه كه خبر شهادت و در گذشت ناگهانی امام رضا (علیه السلام) را شنيد، شديداً ناراحت شد و گريه نمود. آن گاه با همراهانی بسيار (حدود سه هزار نفر)، به خون خواهی امام رضا (علیه السلام) و انتقام از مأمون خروج كرد و روی به ايران نهاد.
بعضی ديگر بر این باورند كه احمد بن موسی (علیه السلام) پيش از شهادت امام رضا (علیه السلام) و مقارن با ولايت عهدی او، همراه جماعتی قصد ايران كرده تا به برادرش ملحق شود.
اما در خصوص شهادت و یا وفات و محل دفن احمد بن موسی (علیه السلام) مورخان اختلاف دارند. برخی عقیده دارند وی در اسفراین به شهادت رسید و در همان جا دفن شد و زیارت‌گاه او همان‌جا است. بر این اساس قبر احمد در اسفراین و یا مکانهای دیگر اطراف آن است.
برخی دیگر می‌گویند: احمد بن موسی در شیراز در جنگ شهید شد، یا بعد از مخفی شدن، در شیراز وفات و در همان‌جا دفن گردید.