کپی شد
پیمان برادری و اخوت در عید غدیر
یکی از اقدامات رسول خدا (ص) پس از هجرت به مدینه، برقرار ساختن پیمان برادری میان مسلمانان به صورت دو به دو بود. این کار عملی فوق العاده مهم در تثبیت اسلام در مدینه به شمار می رود؛ زیرا از طرفی مهاجرین مکه با انصار مدینه در طرز تفکر و زندگی فاصلۀ زیادی داشتند و از طرف دیگر میان خود انصار، یعنی میان دو قبیله اوس و خزرج، ده ها سال جنگ و جدال حاکم بود، به طوری که دشمن خونی هم به شمار می رفتند و با این اختلافات شدید، ادامۀ حیات دینی و سیاسی به هیچ وجه امکان نداشت، لذا پیامبر (ص) از طرف خدا مأمور شد که مهاجرین و انصار را با هم برادر کند. آن حضرت نیز میان آنها پیمان اخوت جاری ساخت. این پیوند که طبعاً ایجاد آن بر اساس وجوه اشتراک آنان با یک دیگر بود بعدها هم چنان حفظ شد؛ مثلاً پیامبر میان ابوبکر و عمر، عثمان و عبدالرحمن بن عوف، طلحه و زبیر پیمان برادری جاری ساخت. خود پیامبر (ص) نیز با حضرت علی (ع) پیمان برادری بست.[1]
گرچه خواندن صیغۀ اخوت در روز عید غدیر سفارش شده و بسیار نیکو است و از ثواب فراوانی برخوردار است، اما اختصاص به این روز ندارد و در تمام ایام سال می توان به این سنت حسنه عمل کرد. در مورد اجرای این صیغه در روز عید غدیر خم بنابر آنچه در کتب احادیث آمده است، در تمام روز عید غدیر خم مسحب است.[2]
[1]. سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، ج 1، ص 459، به نقل از سیره ابن هشام، ج 2، ص 124.
[2] محدث نوری، مستدركالوسائل، ج 6، ص 279، مؤسسۀ آل البیت، قم، 1408.