پیشینۀ فمينيسم

فمينيسم به عنوان دفاع از حقوق زنان و برابرى اين حقوق با مردان، پيشينه‏اى بيش از چند صده دارد، ولى مى‏توان گفت كه اين واژه در اواسط قرن نوزدهم ميلادى به اين معنا به كار رفت. به منظور تحقق انديشه فمينيستى، به تدريج جنبش‏هاى گوناگونى شكل گرفته و براى رسيدن به خواسته‏هاى خويش، راه‏هاى متفاوتى را در پيش گرفتند. از نظر تاريخى تكامل جريان فمينيستى را مى‏توان به دو مقطع و مرحله تقسيم نمود.

مرحله‏ اوّل – از اوايل قرن 19 تا 1920 (بعد از جنگ جهانى اوّل)، و مرحله‏ دوم – از دهه‏ 60 به بعد است. البته فمينيسم در تعريف اوّليه‏ خود، نهضت حق‏طلبى زنان بود كه از آمريكا شروع شد؛ يعنى زنان در برابر تبعيض‏هايى كه ريشه در “جنسيت” داشت و در آن زمان مطرح بود، حركتى را با انگيزه و هدف حق‏طلبى شروع نمودند كه تنها بر مبناى ديدگاه‏ها و نگرش‏هاى خاص اجتماعى و بعضاً دينى خود قدم در اين مسير نهاده بودند.

اين نهضت، نقطه ضعف هايى هم در برداشت، ولى در سال‏هاى 1970 – 1980 گرايش‏هاى متعددى از فمينيست‏ها، از گروه‏هاى بسيار افراطى گرفته تا طيف‏هاى محافظه كار، و حتى دينى مذهبى ظهور نمودند.

در نتيجه، گرايش و نظرات متعددى در ايده‏ فمينيستى وجود دارد، ولى همه‏ آنها در اين كه حقوق زنان ناديده گرفته شده و مى‏بايست با انتخاب راه كارهاى مناسب، اين تضييع حقوق و تبعيض از ميان برود، مشترك‏اند. البته محورهايى هم وجود دارد كه موجب اختلاف و تعدد آنان گشته است.