پیامدهای اجتماعی فرهنگی کرونا

ویروس کرونا (کووید 19) در حوزه‌های اجتماعی فرهنگی، پیامدهایی داشته است که از جمله آنها می‌توان به ایجاد گسست اجتماعی و افزایش فردگرایی و انزوای اجتماعی به ویژه برخوردها، تماس‌ها و ارتباط‌ های کنترل شده و هدف‌محور و حساب‌گرانه و تا حد زیادی غیرعاطفی؛ تقلیل شیوه‌های ارتباط انسانی چهره‌به‌چهره و افزایش ارتباطات مجازی بنیاد؛ کاهش سرمایه اجتماعی به ویژه اعتماد اجتماعی و در نظرگرفتن احتمال وجود خطر در هر حوزه‌ای؛ کاهش سلامت اجتماعی؛ ایجاد و افزایش پیامدهای روانی-اجتماعی‌؛ نظیر هراس، ترس، اضطراب، استرس، وسواس‌های فکری و علمی نام برد.[1]

هم‌چنین می‌توان به افزایش بار مسؤولیت‌های زنان در خانواده، افزایش اختلافات و خشونت‌های خانوادگی، تعلیق مراسم سوگواری بر جان‌باختگان کرونا و ایجاد پدیده «سوگ ابراز نشده»، اختلال و بعضا توقف در کار نهادهای آموزشی، وابستگی شدید کودکان و نوجوانان به فضای مجازی، تعمیق شکاف دیجیتال (نابرابری در استفاده از فناوری ارتباطات و اطلاعات)، و بی‌توجهی و رهاشدگی گروه‌های غیر رسمی جامعه؛ مانند معتادان و مهاجران، اشاره نمود.[2]

[1]. میرزایی، خلیل، علت‌ها و پیامدهای همه‌گیری و عالم‌گیری ویروس کرونا – کووید 19، فصلنامه علمی-تخصصی ارزیابی تأثیرات اجتماعی، دوره 1، شماره دوم (ویژه‌نامه پیامدهای شیوع ویروس کرونا-کووید 19)، ص 38.

[2]. ایمانی جاجرمی، حسین، پیامدهای اجتماعی شیوع ویروس کرونا در جامعه ایران، فصلنامه علمی-تخصصی ارزیابی تأثیرات اجتماعی، دوره 1، شماره دوم (ویژه‌نامه پیامدهای شیوع ویروس کرونا-کووید 19)، ص 95 – 99؛ سایت روزنامه کیهان، تکثیر نسخه جیبی سند 2030 (یادداشت روز)، 1401/02/21.