کپی شد
پناهگاه بودن مسجد
در مورد پناه گاه بودن مسجد در بروز حوادث و گرفتاری ها باید گفت: هر انسانی در گیر و دار مسائل زندگی، طبعا با بعضی از ناراحتی ها و مشکلات مواجه خواهد شد.گاهی این ناراحتی ها به قدری شدید است که به صورت غم و اندوهی جانکاه ظاهر می شود و گلوی انسان را به قصد از پای درآوردن، می فشارد. پناه بردن به مسجد و نماز و دعا در چنین اوقاتی، یکی از راه های التیام و رفع این گونه ناراحتی ها است. امام صادق (ع) در سخنی می فرماید: « چه چيز شما را مانع مىشود كه هر گاه اندوهى از اندوههاى دنيا بر كسى از شما وارد شود از اينكه وضو بسازد، سپس داخل مسجد شود و دو ركعت نماز بجاى آورد و در آن نماز خداوند را بخواند، آيا نشنيدهاى كه خداى متعال می فرمايد: (طلب يارى نمائيد به واسطه صبر و نماز، در سختیها و گرفتاریها)[1]».[2]
همچنین در روایات مسجد به عنوان پناه گاهی برای اوقات بروز حوادث و وقایع هولناک طبیعی ذکر شده است. امام باقر (ع) از قول پیامبر اکرم (ص) نقل می کند که آن حضرت در مورد وقوع خسوف و کسوف فرمودند: « همانا خورشيد و ماه دو نشانه از نشانههاى خداوند متعال هستند، كه با تقدير الهی حركت مىكنند و فرمانبردار و مطيع امر خداى متعال هستند و به سبب مردن و زندگى يا زنده شدن كسى منكسف نمىشوند و نمی گيرند، پس هر گاه يكى از آن دو (خورشيد و ماه) گرفت، در اين صورت وقت را از دست ندهيد و (براى خواندن نماز) در رفتن به مساجد خود، پيش دستى كنيد (بشتابید)».[3]
به همین دلیل فقها با استناد به این گونه روایات، یکی از مستحبات نماز آیات را بجای آوردن آن، در مساجد ذکر کرده اند.[4]
[1]. بقره، 45.
[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج 66، ص 342.
[3]. صدوق، من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 256.
[4]. نجفى، محمد حسن، جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام، محقق و مصحح: قوچانى، عباس، آخوندى، علی، ج 11، ص 457، ناشر: دار إحياء التراث العربي، چاپ هفتم، بيروت، لبنان.