پرداخت مهریه در ازدواج موقت

در ازدواج موقّت بايد مقدار وقت و مقدار مهر تعيين شده باشد و بدون آن باطل است[1] و به محض این که عقد خوانده شد مرد مهریه را مدیون است. اکثر مراجع معظم تقلید از جمله امام خمینی (ره) در این زمینه فرموده اند: ” اگر مرد مدّت صيغه را ببخشد، چنان چه با او نزديكى كرده، بايد تمام چيزى را كه قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديكى نكرده بايد نصف آن را بدهد”.[2] بعضی مراجع دیگر فرموده اند:” حتی در صورتی که نزديكى هم نكرده باشد باید تمام مهر را بپردازد”.[3]

اگر مقدار مهر در عقد مشخص شد و مرد بنا به دلایلی قصد پرداخت آن را نداشته باشد عقد آنها صحیح است، ولی مهر را باید بدهد،[4] و اگر نپردازد، کار حرام کرده و شرعاً مدیون و بدهکار است؛ مثل کسی است که مال دیگری را غصب یا تصرّف کرده و از پرداخت آن امتناع می کند قطعاً چنین کاری حرام و گناه است . بله اگر قصد پرداخت مهریه را داشت، ولی به یک علت غیر قابل پیش بینی؛ مثل سرقت، سیل، آتش سوزی یا …، مال خود را از دست داد و اکنون توانایی پرداخت مهر را ندارد مرتکب حرام و گناه نشده، ولی باز شرعاً مدیون و بدهکار است و در اولین فرصت که توانایی مالی پیدا کرد باید دین (مهریه) خود را بپردازد. در هر صورت شوهر نمی تواند از اصل پرداخت مهریه امتناع ورزد،[5] مگر آن که زن مهر خود را ببخشد.

برای آگاهی بیشتر مراجعه شود به:

نمایه: جواز ازدواج موقت، سؤال شماره 844 (سایت اسلام کوئست: 915).