پدر و مادر علامه حسن زاده آملی ‏

علامه حسن زاده آملی از پدری صالح به نام عبدالله و مادری عفیف و پاکدامن به نام فاطمه متولد گشت.[1] ایشان در باره پدر و مادر گرامی خود این‌چنین می‌نگارد:

«در پایان سال ۱۳۰۷ هجری شمسی در خانه ایمان و تقوا… از پدری الهی، بزرگوار و اهل یقین، و مادری جدّاً با ایمان، پاک و راست‌گو متولّد شده‌ام… سپس در دامن او (مادرم) که دامن ولایت و درایت و طهارت بود، پرورش یافتم و از پستان او که پستان معرفت و اخلاص و صداقت بود، شیر نوشیدم و همانا یقین دارم هر برکتی که از پروردگارم – سبحانه- به من افاضه شده است، از این‌جا ناشی شد که خدای تعالی مرا در چنان دامن عفیفی پرورش داده و از چنان پستان شریفی روزی‌ام فرمود… پس از آن وارد دوره ابتدایی مدارس جدید شدم. بیش از دو سال از ورودم به مدرسه نگذشته بود که مادرم (علیها الرضوان) در سنّ جوانی (25 یا 26 سالگی)، مخاطب به خطاب «یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربّک راضیة مرضیة»[2] گشته، وفات نمود… (هم‌چنین) روزی که درس در مورد «کانَ»[3]… بود، مُخبر (خبر‌دهنده) مرگ به مدرسه آمد و خبر وفات پدرم را آورد (رحمة الله علیه). پس از آن خاله‌ام (رحمة الله علیها) سرپرستی مرا به عهده گرفت».[4]

[1]. حسن زاده آملى، حسن، ممد الهمم در شرح فصوص الحكم، ص 660.

[2]. فجر، 28، «به سوی پروردگارت بازگرد، در حالی که هم تو از او خشنودی، و هم او از تو خشنود است».

[3]. از مسائل مربوط به علم نحو که در مرحله مقدماتی علوم حوزوی خوانده می شود.

[4]. حسن زاده آملی، حسن، در آسمان معرفت (تذکره اوحدی از عالمان ربانی)، گردآوری و تنظیم: بدیعی، محمد، ص 405 – 416؛ سایت پرسمان، «زندگی نامه حضرت علاّمه حسن حسن زاده آملی رحمه الله».