پدر و مادر شیخ بهایی

پدر شیخ بهایی، عزالدین حسین بن عبدالصمد (۹۱۸ – ۹۸۴ ق) از فقیهان و دانشوران بزرگ قرن دهم هجری بود که در دانش فقه، اصول، حدیث، رجال، حکمت، کلام، ریاضی، تفسیر، شعر، تاریخ، لغت و بسیاری از علوم رایج آن عصر مهارت داشت. وی از شاگردان ممتاز شهید ثانی بوده که گاه در سفرها نیز استاد را همراهی می‌کرد. او پس از شهادت استاد به ایران آمد و در اصفهان به تدریس علوم اسلامی مشغول شد. شاه طهماسب صفوی از او درخواست کرد که به قزوین، پایتخت صفویان بیاید. او نیز پذیرفت و به‌عنوان «شیخ الاسلامِ» حکومت صفویه انتخاب شد. وی سال‌ها در هرات و مشهد به ارشاد و هدایت مردم اشتغال ورزید.[i]

پس از فحص و جست‌وجو در منابع تاریخی و هم‌چنین گزارشاتی که در‌باره خاندان مرحوم شیخ بهایی نقل شده، اطلاعی از مادر وی به‌دست نیامد.

[i]. امين،‏ سيد محسن، ‏أعيان الشيعة، ج 8، ص 16.