پدر، مادر و اجداد آیت الله بروجردی

پدر آیت الله بروجردی، عالمی پارسا و فقیهی وارسته، به نام آیت الله آقا سید علی طباطبایی، و مادر صالحه عابده‌اش؛ بیگم طباطبائیه، هر دو از خاندان سید محمد طباطبایی (جد پنجم آیت الله بروجردی) و خاندان آن‌ها، خاندان علمی و دینی بوده‌اند.[1]

تبار آیت الله بروجردی، با سی‌و‌دو واسطه درخشان به امام حسن مجتبی (علیه السلام) منتهی می‌شود.[2] در سلسله تبار پدری و مادری آیت الله بروجردی، شخصیت‌های سرشناس دینی به چشم می‌خورند که در چند قرن اخیر، همواره مرجعیت و رهبری جهان تشیع را بر دوش داشته‌اند. برخی از آنان عبارتند از:

حاج ميرزا احمد طباطبايى (جد اول آيت ‌الله بروجردى)؛ ميرزا على نقى طباطبايى (جد دوم)؛ آيت ‌الله سيد جواد طباطبايى (جد سوم و برادرِ علامه بحرالعلوم)؛ علامه بحرالعلوم سيد محمدمهدى طباطبايى (عموى جد دوم)؛ آیت الله سید محمد طباطبایی (جد پنجم و فرزند خواهر علامه مجلسی اول)؛ علامۀ مجلسى اوّل (ملا محمد تقی مجلسی از اجداد آيت ‌الله بروجردى از طریق مادر)؛ علامه مجلسى دوم (ملا محمد باقر مجلسی دایى آيت ‌الله بروجردى)؛ ابراهيم طباطبا (پسر اسماعیل دیباج و  جد بیست و هفتم آیت الله بروجردی که همۀ سادات طباطبایی به اين مرد شريف منسوب هستند)؛[3] اسماعيل ديباج[4] (جد بيست و هشتم)؛ ابراهیم غمر (جد بیست و نهم؛ فرزند حسن مثنی و پدر اسماعیل دیباج)؛ حسن مثنی (جد سی‌ام؛ پدر ابراهیم غمر و فرزند بلاواسطه امام حسن مجتبی علیه السلام).[5]

[1]. بروجردی، سید حسین، خاندان آیت الله بروجردی، مقدمه و ترجمه و پاورقی ها: دوانی، علی، ج 1، ص 47.

[2]. همان، ص 12.

[3]. همان، ص  15 – 17؛ اباذری، عبدالرحیم، آیت الله بروجردی: آیت اخلاص (طلایه داران تقریب 1)، ص 13 – 15.

[4]. که در ماجراى قيام محمد نفس زكيه بر ضد حاكمان بنى‌عباس، سه سال در مدينه و دو سال در زندان معروف به «هاشميه»؛ نزديک كوفه به دستور منصور خليفۀ عباسى زندانى شد.

[5]. خاندان آیت الله بروجردی، ج 1، ص 13.