ویژگی‌های شخصیتی عبدالمطّلب

جناب عبدالمطلب دارای ویژگی‌های شخصیتی متعددی بود؛ از جمله این‌که به حُسن تدبیر، مشهور بود. وی صاحب کمالات روحی بسیار بود؛ به‌گونه‌ای که همه از ایشان اطاعت می‌کردند. سخاوت او زبانزد و در فصاحت لهجه شهرت داشت. در احوالش آورده‌اند که از حکمای قریش شمرده می‌شد. وی در میان مردم به «مستجاب الدعوه» مشهور بود.

در احوال آن بزرگوار آورده‌اند که مشروب را حرام می‌دانست و اهل عبادت بود. یکی از نکاتی که در زندگی حضرت عبدالمطلب دیده می‌شود، این است که آن جناب، هر سال، هنگام ماه مبارک رمضان، به‌استقبال آن ماه شریف می‌رفت. هم‌چنین در آن ماه، فقرا را اطعام می‌کرد. آن‌جناب در ماه رمضان، از مردم، کناره می‌گرفت و در عظمت خداوندگار و جلال الهی، تفکر می‌کرد.

هرگاه قحطی و خشک‌سالی روی می‌داد، مردم، گِرد عبدالمطلب جمع می‌شدند و آن‌جناب را با خود به‌کوهِ «ئیر» می‌بردند تا برای آنان، طلب باران کند و نعمت‌ها و برکات الهی را خواستار شود. این امر، به‌علت مستجاب الدعوه دانستن او و نیز دور بودن وی از زشتی‌ها و زشت‌کاران بود. به‌همین‌سبب، مردم معتقد بودند که خداوند، درخواست وی را رد نمی‌کند.[1]

[1]. برگرفته از سایت ویکی فقه.