کپی شد

ویژگی­های دوره پنجم فقه شیعه

ویژگی­های دوره پنجم فقه شیعه، عبارت است از:

1. ركود علمى در فقه و تقليد از آثار شيخ طوسى.[1]

2. به تبع شيخ طوسى، در اين دوره به علم اصول توجّه ويژه‌اى شد و از عنصر عقل در استدلالات، بهره بيشترى گرفته شد و ابن زهره، بخشى از كتاب «غنية النزوع» را به علم اصول اختصاص داد. وى در عرصه‌هاى مختلف به طور روشن بر عقل اعتماد كرد. همچنين سديد الدّين حمصى (م 588ق) نيز كتابى به نام «المصادر فى اصول الفقه» نوشت.[2]

2. توجّه به فقه القرآن که به طور ضمنی در تفسیر مجمع البيان و به طور مستقل در تألیف قطب الدين راوندى نمایان شد.[3]

3. گرایش به تدوین کتاب­های غیر فقهی در میان فقها؛ مانند «مجمع البیان» مرحوم طبرسی در تفسیر قرآن، «المناقب» و «معالم العلماء» ابن شهر آشوب مازندرانی (م 588ق) که اولی در بیان مناقب و فضائل معصومان (علیهم السلام) و دومی در فهرست کتب شیعه و نام­های مصنفّان آن است.[4]



[1]. مکارم شيرازى، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، ص 113.

[2]. همان.

[3]. اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، ص 304.

[4]. همان.