کپی شد
ویژگیهای دوره دوم فقه شیعه
ويژگى‌هاى دوره دوم فقه شیعه؛ یعنی عصر حضور امامان (عليهم السلام)، عبارت است از:
1. اين دوره عصر حضور ائمّۀ اهل بيت (عليهم السلام) است كه نقش عمدۀ آنان تبيين شريعت و صيانت آن از تحريف بوده است؛ از اين رو مردم موظف بودند به آنها مراجعه كرده و به طور كامل از آنان پيروى نمايند.[1]
2. دسترسى مردم به حكم شرعى واقعى با مراجعه به ائمّۀ اهل بيت (عليهم السلام) ممكن بوده است.[2]
3. اهتمام به حفظ و نشر احادیث پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ائمه هدی (عليهم السلام) که عمده کوشش اصحاب امامیه صرف آن می شد.[3]
4. آموزش اجتهاد صحیح از سوی ائمه (علیهم السلام) به اصحاب و معتبر شناختن آن از راه اعطای مقام فتوا یا ارجاع مردم به آنان.[4]
5. در این دوره ابتدا حديث و فقه با هم آميخته بود و مسائل فقهى بر اساس احاديث و غالباً به صورت غير منظّم تدوين و با اسنادش ذكر مى‌شد،[5] لکن در آثار برخی از اصحاب، دانش فقه از دانش حدیث جدا شد.[6]
6. تدوین «اصول اربعمائة» که دستمایۀ کتابهای حدیثی و فقهی دیگر بود.[7]
7. پرورش هزاران فقيه و محدّث در مكتب اهل بيت (عليهم السلام).[8]
[1]. مکارم شیرازی، ناصر، دائرة المعارف فقه مقارن، ص 107.
[2]. همان.
[3]. اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، ص 280.
[4]. همان.
[5]. دائرة المعارف فقه مقارن، ص 107.
[6]. مدخل علم فقه، ص 280.
[7]. همان.
[8]. دائرة المعارف فقه مقارن، ص 107.