کپی شد
وکالت و نیابت علی بن محمد سمری
غيبت صغرى يا دوران غيبت كوتاه امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از سال 260 تا سال 329 هجرى به طول انجاميد. در اين دوران عدّهاى به نام وكيل يا نايب خاص، پل ارتباط ميان امام و شيعيان بودند. اينان همگى از خواص ياران و شيعيان امام بودند.[1]
آنها معجزات و كرامات و جواب مسائل مشكل و بسيارى از اخبار غيبي را كه آن حضرت از جدش پيامبر روايت نموده، نقل كردهاند. يكى از آنها علی بن محمد سمری (رضى اللَّه عنه) است.
حسین بن روح، با بیش از 20 سال رهبری و هدايت مردم، در حالی که اغلب امور مربوط به دستگاه نيابت و غيبت صغری با سربلندی و پيروزی به انجام رسيده بود، آماده کوچ از اين دنيای فانی شد. اما از آنجاکه هنوز سه سال از دوران غيبت صغری باقی مانده بود، ضرورت داشت برای ادامه رياست و تکميل اين دوره سرنوشت ساز، يک فقيه و شخصيت توانمند ديگر به جای او منصوب شود.
از اين رو، به دستور امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حسين بن روح، چند روز قبل از رحلت، مسؤوليت دستگاه نيابت را به نايب چهارم، علی بن محمد سَمری سپرد.[2]
[1]. جاسم، حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ترجمه آیت‌اللّهی، سید محمد تقی، ص ۱۵۵ – ۱۵۶.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید