ولادت امام رضا (علیه السلام)

مشهور مورّخان، ولادت امام رضا (علیه السلام) را یازدهم ذی القعده سال 148 قمری در شهر مدینه می‌­دانند،[1] امّا شیخ صدوق از غیاث بن اسيد نقل می کند که گفت: شنیدم گروهى از اهل مدينه می گویند: حضرت رضا (علیه السلام) در روز پنجشنبه يازدهم ربيع الأول سال 153 قمری، پنج سال پس از وفات حضرت صادق (علیه السلام) به دنيا آمد.[2]

درباره نحوه ولادت آن حضرت از قول مادر ایشان نجمه خاتون، نقل شده که فرمود: «هنگامی‌ که به حضرتش حامله شدم، به هیچ‌وجه سنگینی حمل را در خود حسّ نمی‌کردم. وقتی به خواب می‌رفتم، صدای تسبیح و تحمید حق تعالی و ذکر “لااله‌الاالله” را از شکم خود می‌شنیدم، من از این واقعه، دچار هول و ترس مى‌‏شدم، اما چون بیدار می‌شدم دیگر صدایی به گوش نمی‌رسید. هنگامی‌‌که وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمین نهاد و سرش را به سوی آسمان بلند کرد و لبانش را تکان می‌داد، گویی چیزی می‌گفت. سپس، پدرش موسی بن جعفر (علیهما السلام) بر من وارد گردید و فرمود: ای نجمه، گوارایت باد این کرامت و لطفی که از سوی پروردگارت به تو شده است. آن گاه حضرت، نوزاد را در آغوش گرفت، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه را زمزمه فرمود و با آب فرات کامش را برداشت و وی را به من برگردانید و فرمود: او را بگیر که بازمانده خداوند بر روی زمین است…».[3]

نظیر این واقعه، هنگام تولد دیگر امامان و برخی از پیامبران الهی (علیهم السلام) نیز نقل شده است؛ از جمله حضرت عیسی (علیه السلام) که به اراده الهی در اوان تولد، در گهواره لب به سخن گشوده و با مردم سخن گفت که شرح این ماجرا در قرآن کریم آمده است.[4]

از امام موسى کاظم (عليه السّلام) نقل شده، در روزى كه امام رضا (عليه السّلام) متولّد شد، ‏فرمود: «اين فرزند من ختنه كرده و پاک و پاكيزه متولد شد، و جميع امامان (علیهم السلام) چنين متولد مى‌‏شوند…».[5]

به  هر حال امام رضا (علیه السلام) در میان فرزندان حضرت موسی بن جعفر (علیهما السلام)، به عنوان برترین، دانشمندترین، عالی­‌قدرترین و فاضل‌­ترین آنها، مدینه را با وجود مبارک خویش، غرق نور و سرور نمود.[6]