وفات و دفن سلمان فارسی

سلمان سرانجام، پس از عمری طولانی و با برکت، در اواخر خلافت عثمان در سال 35 هـ ق وفات یافت.[1] حضرت علی (ع) پیکرش را غسل داد، کفن کرد و بر آن نماز گزارد. همراه آن حضرت، جعفر بن ابی طالب و حضرت خضر، در حالی که با هر یک از آن دو هفتاد صف از فرشتگان بودند بر پیکر سلمان نماز گزاردند.[2]بعضی از راویان چنین نقل کرده اند که حضرت علی (ع) بر کفن سلمان شعری نوشت که معنای آن چنین است:

«بر شخص کریم و بزرگواری وارد شدم، بی آن که توشه نیک و قلب پاک داشته باشم، ولی بردن توشه نزد شخص کریم و بزرگوار، زشت ترین کار است».[3] مرقد شریف حضرت سلمان (س) در مدائن، در پنج فرسخی بغداد، نزدیک طاق کسری قرار دارد.

در این دنیای پرتلاطم و پرزرق و برق که انسان را در گرداب گناه غرق می کند، هر کس الگویی می خواهد تا با سرمشق قرار دادن روش و کردارش کشتی وجودش را سالم به ساحل سعادت برساند، و زندگی سلمان فارسی برای ما الگویی شایسته است.