وفات میرزا مهدی اصفهانی

سرانجام، آیت خدا، و حجت دین، میرزا مهدی اصفهانی، نمونه ای از اصحاب تربیت یافته امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) پس از عمری عبادت و تقوی، طلب «علم صحیح»، کوشش‌های بسیار برای ترویج مکتب خالص قرآنی، احیای امر آل محمد (علیهم السلام)، تلاش خالصانه برای تدریس معارف قرآن و عترت و تربیت مجتهدان، عالمان ربانی، بزرگان و زبدگان، نشر شمیم جان‌پرور ولایت مهدویه در جو نفوس و قلوب و …،  در روز پنج شنبه، 19 ماه ذی‌حجه سال 1365 هجری قمری، هنگام رفتن به حمام و شست‌وشو، در حال پاکیزگی تن و جان، در سربینه[1] سکته و از این جهان بگذشت و به سوی جاودانان پر کشید. پیکر پاک او را تا بامداد جمعه نگاه داشتند و در آن روز، با تشییعی عظیم و تکریمی جلیل، تشییع جنازه باشکوه در میان علما و اساتید حوزوی و طلاب و فضلای حوزه مشهد و پس از ادای مراسم، در حرم مطهر رضوی (علیه السلام) در رواق دارالضیافه و زیر گنبد الله‌وردی‌خان که شاید حدود 30 متر با  ضریح مطهر امام رضا (علیه السلام) فاصله داشته باشد، به خاک سپرده شد.[2]

[1]. دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، واژه سربینه یا سربنه؛ جایی در گرمابه (حمام) که در آنجا لباس‌های خود را از تن درآورند و به ‌داخل حمام بروند؛ بینه؛ رخت‌کن سر حمام.

[2]. حکیمی، محمد رضا، مکتب تفکیک، ص 235؛ مجله حریم امام، سال هفتم، ش 343، ص  3.