وفات عبدالمطّلب

بنابر قول مشهور هشت سال از عمر رسول‌ خدا (صلی الله علیه و آله) گذشته بود که عبدالمطّلب در حالى که به‌گفته برخی از مورخان بینائى خود را از دست داده‌بود،[1] چشم از جهان فروبست و‌ اندوه تازه‌ای بر‌ غم‌های آن‌حضرت افزوده‌شد.

عبدالمطلب هنگام مرگش، هشتاد و دو سال و یا صد و هشت سال و به گفته جمعی یک‌صد و بیست سال از عمرش گذشته بود.[1]

از ام‌ ایمن نقل شده که گفت: رسول‌ خدا به‌دنبال جنازه عبدالمطلب می‌رفت و پیوسته می‌گریست، تا وقتی که جنازه را در محله «حجون» بردند و در کنار قبر جدش قصی بن کلاب دفن کردند.[2]

[1]. ابن اثير، على بن ابی الکرم، أسد الغابة فى معرفة الصحابة، ج 1، ص 22.

[1]. کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات الكبرى، تحقیق: عبدالقادر، محمد، ج 1، ص 94.

[2]. ابن جوزى، عبدالرحمن بن على، المنتظم فى تاريخ الأمم و الملوك، تحقيق: عطا، محمد عبد القادر و عطا، مصطفى عبدالقادر، ج ۲، ص ۲۸۲.