وفات شافعی

تمامی مورخان، سال وفات شافعی را 204 قمری در مصر ذکر کرده‌اند.[1] او در قرافه[2] كوچک دفن شد و قبرش كه نزديک «المقطم» است، مورد زيارت مردم قرار گرفته ‌است‏.[3]

مسعودی می‌نویسد: «شافعی در ایام خلافت مأمون، در ماه رجب، شب جمعه سال 204 قمری وفات یافت. وی هنگام مرگ 54 سال داشت. «سری بن حکم» امیر مصر، بر او نماز خواند، سپس در جوار قبور شهیدان در مقبره بنی عبدالحکم به خاک سپرده شد.[4]

[1]. ابن العبرى، تاریخ مختصر الدول، ترجمه: آيتى، عبد المحمد، متن، ص 186؛ ابن اثير، عز الدين على، كامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، ترجمه: حالت، ابو القاسم و خليلى، عباس، ج ‏16، ص 301؛ مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ترجمه: پاینده، ابوالقاسم، ج ‏2، ص 436 و 437.

[2]. در فاصله صدارس از فسطاط جائى است كه قرافه ناميده مى‏شود و در آن سقاخانه و مسجد و خلوتگاه و بازارى براى آخرت‏ جويان و جامعى زيبا هست. قبرستانش خوش‌ساخت است، شهر گرد آلود و گورستان سفيد مى‏نمايد و به درازى شهر كشيده شده. قبر امام شافعى در ميان مزنى و ابو اسحاق مروزى ديده مى‏شود. مقدسى، أبو عبد الله محمد بن أحمد، أحسن التقاسيم فى معرفة الأقاليم، ترجمه: منزوى، علينقى، ج ‏1، ص 299 و 300.

[3]. امینی، عبدالحسین، ترجمه الغدير، جمعی از نویسندگان، ج ‏9، ص 326.

[4]. مروج الذهب، ج ‏2، ص 436 و 437.