وفات سید مرتضی علم الهدی ‏

در تاریخ وفات او گفته اند: وی در 25 ماه ربیع الاول سال 436 قمری دار فانی را وداع گفت. شیخ عباس قمی می‌نویسد: «سید مرتضی در شهر كاظمین بدرود حیات گفت و در منزلش دفن شد. سپس به جوار جدش ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) منتقل و در كنار برادرش سید رضی و پدرش حسین در محل معروف به ابراهیم مجاب دفن شد».[1]

البته عده‌ای معتقدند كه مدفن سید مرتضی و سید رضی در كاظمین و در كنار قبر حضرت امام موسی بن جعفر (علیهما السلام) است و دو ضریح نیز وجود دارد كه گفته می شود: قبر سید رضی و سید مرتضی است. عده ‌ای از مردم برای تبرک جستن و خواندن فاتحه و زیارت به آنجا می ‌روند.[2] شریفی می‌ نویسد: «قول اول مشهورتر است و بیشتر مورخان به آن اعتقاد دارند».[3]

عبدالرزاق محی الدین نیز می‌نویسد: «تواریخ قدیم و جدید شیعه تصریح می‌كنند كه سید رضی و سید مرتضی پس از دفن در خانه خود، به كربلا انتقال یافته و در مقبره نیای بزرگشان[4] ابراهیم مجاب به خاک سپرده شده اند. این مقبره در كنار ضریح امام حسین (علیه السلام) است».[5]

[1]. قمی، شيخ عباس، وقايع الايام، ص 287.

[2]. همان.

[3]. همان، ص 53.

[4]. در مقدمه كتاب الانتصار كه شرح حال سيد مرتضي ذكر شده، آمده است: «ابراهيم مجاب جد سيد مرتضی و سيد رضی نمی‌باشد. وی فرزند نداشته است. صاحب روضات الجنات كه اين مطلب را ذكر كرده سهو يا اشتباه كرده است. «سید مرتضی، علی بن حسین، الانتصار، تحقیق: محققان مؤسسه نشر اسلام، ص 57 (مقدمه كتاب).

[5]. عبدالرزاق، محی الدين، شخصيت ادبی سيد مرتضی، ترجمه: جواد محدثي، ص 61؛ اقتباس از پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام).