وفات خواجه نصیر الدین طوسی

مرحوم خواجه نصیر الدین طوسیدر سال 672 قمری در خدمت اباقاخان و عده بسيارى از شاگردان و يارانش به بغداد رفت. اباقاخان[1] در بغداد چندان توقفى نكرد و خیلی زود از آنجا حركت نمود. ولى خواجه براى رسيدگى به حساب اوقاف در بغداد ماند و بيش از يک ماه از توقفش نگذشته بود كه بيمار شد.

خواجه در اثر آن بيمارى درگذشت و فضلا و علما و طالبان علم كه از فوائد تربيت او بهرهمند شده بودند، پريشان خاطر شده و جمع ايشان به پراكندگى روى نهاد.

صاحب ديوان شمس الدين جوينى؛ وزير و بزرگان و اعيان و دانشمندان بغداد جنازه او را مشايعت كرده با ازدحامى عام به مشهد كاظمين آورده در پايين پاى دو امام بزرگوارامام موسی کاظم و امام محمد تقی (علیهما السلام) قبرى حفر نمودند، سردابى ظاهر شد و نعش خواجه را در آن سرداب دفن كردند.

نقل شده است: بعد از تحقيق مشخص شد،«الناصر باللّه؛ خليفه عباسى» آن قبر را براى خودش ساخته بود و پسرش بر خلاف امر پدر، او را در رصافه دفن كرده بود و آنجا خالى مانده بود.

از اتفاقات عجیب و غریب، آن بود كه وقتی به تاريخ تمام شدن کار سرداب که بر روى سنگى کنده و حک شده بود،رسیدند، مشاهده کردند كه روز يازدهم جمادى الأولى سال 597 قمری؛ یعنی همان روز تولد خواجه است.[2]

برخیرحلت ایشان را غروب روز دوشنبه ۱8ذی الحجه سال 672 قمریذکر کردهاند.[3]

[1].اباقاخان پسر هولاکو خان مغول بود که در سال ۶۶۳ قمری بر تخت سلطنت جلوس کرد و در سال ۶۸۰‍ قمری وفات یافت.

[2]. امین‏، سید حسن، مستدرکات أعیان الشیعة، ج 9، ص 414 – 418‏؛ نرم افزار نور مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی‏.

[3]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار،محقق / مصحح: جمعى از محققان، ج ۴۸، ص ۳۱۸.