وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام)

حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) بعد از آنکه مدتى را در رى ماند و در حال ترس و بیم به سر ‏برد. دلش به سبب انواع ستم ها و شکنجه‏ هایى که عباسیان نسبت به اهل بیت (ع) روا مى‏داشتند و مصائبى که بر پسر عموهایش وارد مى‏شد، پر از غم و اندوه بود؛ زیرا ستمکاران عباسى نسبت به ایشان نهایت سخت­گیرى و درشتی ها را روا داشتند و انواع مصائب و بلاها را بر آنها وارد می آوردند. آن جناب، بعد از مدتی به سختى بیمار شد و چند روز در آن حال بود در حالى که غم ها و دردها گلوى او را مى‏فشرد، … در آستانه مرگ قرار گرفت در حالى که زبانش به ذکر و سپاس خدا مشغول بود، سرانجام، مرگ وجود مبارکش را فرا گرفت و در حالى که او در دیار غربت، بدون این که کسى از اعضاى خانواده‏اش در کنارش باشد، به ملکوت اعلی پیوست.

مردم رى از طبقات مختلف، به تشییع جنازه آن سید علوى غریب شتافتند و تشییع محترمانه‏اى از او به عمل آوردند و آن پیکر مقدس را به آرامگاهش آوردند و در آن جا به خاک سپردند و در حقیقت پاره‏اى از جگر رسول خدا (ص) و میوه‏اى از میوه‏هاى باغ رسالت را در آن­جا دفن کردند و براى او آرامگاه بزرگى بنا کردند که همه روزه هزاران زائر از باب تبرّک و تیمّن آن جا را زیارت مى‏کنند.[1]

مرحوم ملا باقر مازندرانى مى نويسد: با توجه به اينكه حضرت عبدالعظيم (ع)، تحت تعقيب دشمن بوده و مخفيانه از دنيا رفته است، احتمال داده مى شود، دشمنان جاسوس، او را مخفيانه شهيد كرده باشند.[2]