وفات حضرت داوود (علیه السلام)

درباره سرانجام حضرت داوود (علیه السّلام) آمده است:

داوود (علیه السلام) كنيزی داشت كه هر شب درهاى خانه او را مى بست و كليدهايش را پيش او مى آورد. سپس آن حضرت به نيايش پروردگار برمى خاست. هنگامى كه مرگ وى نزديک شده بود، شبى، مانند همه شب‌ها که كنيزک درها را بسته بود، ناگهان مردى را در درون خانه ديد. از او پرسيد: چه كسى تو را در اين خانه راه داده است؟ مرد در پاسخ گفت: من كسى هستم كه در كاخ پادشاهان، بدون اجازه ايشان داخل مى شوم».

داوود (علیه السلام) سخن او را شنيده از او پرسيد: آيا تو عزرائيل هستى؟ جواب داد: آرى! پرسيد: پس چرا پيش از اين به من پيام نفرستادى و از آمدن خود خبر ندادى تا براى مرگ آماده شوم؟! عزرائيل (علیه السلام) در پاسخ گفت: من پيش از اين پيک و پيام بسيارى براى تو فرستادم. پرسيد: پيک‌هاى تو چه كسانى بوده‌اند؟ جواب داد: پدر تو، برادر تو، همسايه تو و آشنايان تو اكنون در كجا هستند؟ گفت: همه مرده اند. گفت: اينها همگى پيک‌هاى من بودند و پيام مرا به تو مى رساندند؛ زيرا تو نيز مى ميرى همچنان كه آنان مردند. عزرائيل اين را گفت و جان داوود را گرفت. بنابر این نقل، داوود يكصد سال در اين جهان زندگى كرد. درستى اين خبر از سوى پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) تأييد شده است. مدت فرمانروائى داوود نيز چهل سال بود.[1]

از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمود: «داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود».[2]

[1]. ابن اثير، على بن ابى الكرم، الكامل في التاريخ، ج 1 ص 228.

[2]. صدوق، محمد بن على‏، كمال الدين و تمام النعمة، ترجمه: پهلوان، منصور، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج 2، ص 524.