وفات حسین بن روح نوبختی

این شخصیت بزرگ تاریخ تشیع با بیش از 20 سال رهبری و هدایت مردم، در حالی‌که اغلب امور مربوط به دستگاه نیابت و غیبت صغری با سربلندی و پیروزی به انجام رسیده‌بود، آماده کوچ از این دنیای فانی شد، اما از آنجاکه هنوز سه سال از دوران غیبت صغری باقی مانده بود، ضرورت داشت برای ادامه ریاست و تکمیل این دوره سرنوشت ساز، یک فقیه و شخصیت توانمند دیگر به جای او منصوب شود؛ از این رو، حسین بن روح به دستور امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، چند روز قبل از رحلت، مسؤولیت دستگاه نیابت را به نایب چهارم، علی بن محمد سَمری سپرد و در شب چهارشنبه، هیجدهم شعبان 326 ق. چشم از جهان فرو بست.

امروزه بقعه حسین بن روح در محله «رصّافه» در شرق بغداد و در منطقه مرکزی و در میان بازار قرار دارد و به مقام حسین بن روح مشهور است.[1]

در این مسأله اختلافی نیست که حسین بن روح در شعبان سال سیصد و بیست شش (326) ق وفات نمود و علی بن محمد سمری در جای وی قرار گرفته است.

طبرسی (رحمه الله) می‌نویسد: محمد بن عثمان هم در جمادى الآخر سال سیصد و چهار و یا پنج از دنیا رفت و ابو القاسم حسین بن روح نوبختى طبق وصیت محمد بن عثمان در جاى او قرار گرفت، و او هم سرانجام در شعبان سال سیصد و بیست و شش وفات كرد و ابو الحسن على بن محمّد سمرى طبق وصیت حسین بن روح در جاى او قرار گرفت.[2]

حسین بن ابراهیم از احمد بن على بن نوح از ابو نصرهبة اللَّه بن محمد كاتب دخترزاده ام كلثوم دختر محمد بن عثمان (رضى اللَّه عنه) براى من نقل كرد كه قبر ابو القاسم حسین بن روح نوبختى در «بغداد» جنب دروازه‏ای است كه خانه على بن احمد نوبختى در آنجا واقع است و از آنجا دروازه دیگر و پل شوک می‌روند، و هم ابو نصر گفت: ابو القاسم حسین بن روح در ماه شعبان سال 326 ق وفات یافت و من اخبار بسیارى از وى روایت نمودم.[3]

[1]. ر ک: سایت شمسا.

[2]. طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 444 و 445؛ زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام، ص 571.

[3]. طوسی، محمد بن حسن؛ الغیبة؛ محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، 386 مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج‏51، ص: 357؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، (مهدى موعود)، دوانی، علی، ص 684.