وفات ابن تیمیه

ابن تیمیه پس از تصدی منصب شیخ الحنابله دمشق، با تدوین آثاری از جمله کتاب «العقیدة الحمویة الکبری»، اعتراض‌هایی را در میان علما و مردم برانگیخت.[1] درگیری‌ها و مناظرات او با فرقه‌های مختلف ادامه داشت تا آن‌که در سال ۷۰۵ قمری به مصر فراخوانده شد و به دلیل آن‌چه انحرافات عقیدتی خوانده می‌شد به زندان افتاد. وی بعد از آزادی در مصر ماند و دیدگاه‌هایش را منتشر کرد و به همین دلیل چندین بار به زندان افتاد.[2]

ابن تیمیه در سال ۷۱۳ قمری همراه با ملک ناصر که برای مقابله با حمله مغولان رهسپار شام بود به دمشق بازگشت و دوباره به تبلیغ و تدریس مشغول شد. در سال‌های حضور در دمشق به دلیل اختلاف که با فقهای دیگر مذاهب، چندین بار دیگر به زندان افتاد تا در سال ۷۲۸ قمری در زندان قلعه دمشق وفات یافت.[3]

جنازه او را با تشییع‌ بی‌نظیر مردم‌ در مقبره صوفیه‌ در کنار قبر برادرش‌ شرف‌الدین‌ عبیدالله‌ دفن‌ کردند.

عده کسانی‌ را که‌ در تشییع‌ جنازه‌ او شرکت‌ کردند از ۶۰ تا ۲۰۰ هزار تن‌ نوشته‌اند و این‌ غیر از تعداد زنان‌ است‌ که‌ آن‌ها را تا ۱۵ هزار تن‌ تخمین زده‌اند.[4]

[1]. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج ۱۳، ص ۳۴۳؛ ج ۱۴، ص ۴.

[2]. همان، ج ۱۳، ص ۳۴۳؛ ج ۱۴، ص ۳۸.

[3]. همان، ج ۱۳، ص ۳۴۳؛ ج ۱۴، ص ۱۳۵.؛ سایت ویکی شیعه.

[4]. همان، ج ۱۴، ص ۱۳۵ و ۱۳۶‌؛ سایت ویکی فقه.