کپی شد
وظیفه والدین و فرزند در ازدواج نسبت به یک دیگر
خداوند متعال خلقت زن و ازدواج را از نشانه های قدرت و عظمت خود معرفی كرده است، آن جا كه می فرماید: “و از نشانههاى او این كه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در كنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد در این نشانههایى است براى گروهى كه تفكّر مىكنند!”[1]
ازدواج از مسائل اساسی زندگی بشر است و آثار تربیتی فراوانی دارد. از جمله موجب رشد و بالندگی و مسئولیت پذیری جوانان شده و آنان را از بسیاری انحرافات و مفاسد فردی و اجتماعی حفظ می کند.
در بارۀ وظیفه پدر نسبت به فراهم کردن مقدمات ازدواج فرزندان و وظیفه فرزند در فراهم کردن مقدمات ازدواج والدین از دو جهت باید بحث کرد:
1. وظیفه اخلاقی: قرآن مجید وظیفه ازدواج دختران و پسران را بر عهده همه افراد جامعه اسلامی به ویژه نزدیکان آنان قرار داده است و می فرماید: “مردان و زنان بىهمسری را که در میان شما هستند، همسر دهید، همچنین غلامان و كنیزان صالح و درست كارتان را اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بىنیاز مىسازد خداوند گشایشدهنده و آگاه است”.[2]
با توجه به اهمیت ازدواج جوانان، پدر و مادر در این زمینه نقش و وظیفه ویژه ای دارند تا جایی که اسلام آن را یکی از حقوق فرزندان قرار داده است.
رسول اكرم (ص) فرمود: “فرزند سه حق بر پدر دارد: اول انتخاب نام نیكو، دوم كتابت، نوشتن و سواد آموزی، سوم ازدواج، زمانی كه فرزند بالغ شد”.[3]
از این روایت به روشنی استفاده می شود كه از نظر اخلاقی پدر وظیفه دارد در حد توان خود همه زمینه های ازدواج فرزند خود را فراهم آورد و او را در انتخاب همسر شایسته و تشکیل کانون گرم خانواده یاری کند و در صورتی که بتواند در این زمینه حتی قدم کوچکی بردارد و کوتاهی کند به وظیفه اخلاقی خود عمل نکرده است، مگر این که در پیشگاه خداوند عذری داشته باشد.
همچنین فرزند وظیفه اخلاقی دارد در صورت داشتن تمکن مالی و نیاز پدر و مادر به ازدواج (به سبب جدایی و یا فوت همسر) و کمک مالی فرزند، مقدمات ازدواج آنان را فراهم کند.
2. وظیفه فقهی: از نظر فقهی فقها بر این عقیده اند که بر پدر واجب نیست مقدمات ازدواج فرزند را فراهم کند، همان طور که بر فرزند واجب نیست مقدمات ازدواج پدر یا مادر را فراهم کند.
بنابراین، اگرچه از نظر فقهی برهیچ یک از پدر و مادر و فرزند واجب نیست مقدمات ازدواج یک دیگر را فراهم کنند، اما از نظر اخلاقی والدین و فرزندان که با داشتن توانایی و امکانات در انجام هر یک از مراحل این وظیفه اخلاقی خود کوتاهی کنند، مرتکب عمل غیر اخلاقی می شوند.
پاسخ فقهی آیت الله مهدی هادوی تهرانی در خصوص مسئلۀ مذکور به این شرح است:
بر پدر واحب نیست مقدمات ازدواج فرزند را فراهم کند. همچنان که بر پسر واجب نیست مقدمات ازدواج پدر یا مادر خود را فراهم نماید.
البته این امر در هر دو سو مستحب است و بعید نیست اگر نیاز به ازداوج به حدی باشد که شخص در اثر ازداوج نکردن بیمار شود، تهیه مقدمات ازدواج بنابر احتیاط واجب باشد.
[1]. رم، 21، “وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ “.
[2] نور، 32، “وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى مِنْكُمْ وَ الصَّالِحينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ”.
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 6، ص 24، مؤسسة الوفاء، بیروت، لبنان، 1404 ق؛ فیض کاشانی، ملا محسن، محجة البيضاء، ج 2، ص 66.