ورود جعفر بن ابی طالب به خیبر

پيش از آن‌که پيامبر (ص) عازم خيبر شود، «عمرو بن اميه‏» را به دربار نجاشى فرستاده بود. هدف از اعزام سفير به دربار حبشه اين بود که پيام پيامبر (ص) را به شاه حبشه برساند و از او بخواهد که وسائل حرکت کليه مسلمانان مقيم حبشه را فراهم آورد. نجاشى دو کشتى براى حرکت آنها ترتيب داد، مسلمانان مهاجر بعد از رسیدن به مدینه، آگاه شدند که پيامبر اسلام (ص) رهسپار سرزمين خيبر شده است، آنان نيز بى درنگ به سرزمين خيبر آمدند. مسافران حبشه موقعى رسيدند که مسلمانان تمام دژها را فتح کرده بودند. پيامبر اکرم 16 گام به استقبال جعفر بن ابی طالب رفت و پيشانى او را بوسيد و فرمود نمى دانم برای کدام‌یک از این دو، بيشتر خوشحال شوم، از اين‌که پس از ساليان درازى، موفق به ملاقات شما شده ام، يا از اين‌که خداوند به وسيله برادر تو على (ع) دژهاى يهود را به روى ما گشود.^[1]سپس فرمود: مى خواهم امروز به تو چيزى را هديه کنم. مردم تصور کردند که اين هديه از قماش هداياى مردم مادى است، يعنى طلا و نقره است. ناگهان پيامبر (ص) سکوت خود را در هم شکست و نماز مخصوصى را که بعدها به نام نماز جعفر طيار معروف گرديد، تعليم جعفر نمود.^[2]