وجود رهبران دینی و پیروی ازآنها

یکی از حکمت های وجود رهبران دینی و معصوم، پاسدارى از دین و آيين خدا است.

 اميرمؤمنان، على (ع)، در كلامى نورانى و كوتاه، لزوم وجود رهبران الاهى در هر عصر و زمان را بيان فرموده است: “آرى هيچ گاه زمين از قيام كننده با حجّت و دليل خالى نمى‏ماند. خواه ظاهر و آشكار باشد، يا مخفى و پنهان. تا دلايل و اسناد روشن الاهى ضايع نگردد، و به فراموشى نگرايد”.[1]

با گذشت زمان و آميختن سليقه‏ها و افكار شخصى و خرافات به مسائل مذهبى و گرايش‏هاى مختلف به سوى برنامه‏هاى ظاهر فريب مكتب‏هاى انحرافى و دراز شدن دست مفسده جويان به سوى مفاهيم آسمانى، اصالت پاره‏اى از اين قوانين از دست مى‏رود و دست خوش تغييرات زيان بخشى مى‏گردد.

اين آب زلال كه از آسمان وحى نازل شده، با عبور از مغزهاى اين و آن، تدريجاً تيره و تار گشته، صفاى نخستين خود را از دست مى‏دهد و با آرايش‏ها و پيرايش‏هاى كوته بينانۀ افراد و افزودن شاخ و برگ‏هاى تازه به آن، چنان مى‏شود كه گاهى بازشناسى مسائل اصلى دچار اشكال مى‏گردد.

با اين حال، آيا ضرورى نيست كه در ميان جمع مسلمانان كسى باشد كه مفاهيم فناناپذير تعاليم اسلامى را در شكل اصلى‏اش حفظ و براى آيندگان نگه دارى كند؟ آيا مجدداً وحى آسمانى بر كسى نازل مى‏شود؟ مسلماً نه! زیرا با خاتميت دین اسلام باب وحى تشریعی براى هميشه بسته شده است، پس چگونه بايد آيين اصيل حفظ گردد و جلوى تحريفات و تغييرات و خرافات گرفته شود و اين آيين براى نسل‏هاى آينده محفوظ بماند؟ آيا جز اين است كه بايد اين رشته به وسيلۀ يک پيشواى معصوم ادامه يابد، خواه آشكار و مشهور باشد، يا پنهان و ناشناس؟

سينۀ امام (ع) و روح بلندش، صندوق آسيب ‏ناپذير حفظ اسناد آيين الاهى است كه همۀ اصالت‏هاى نخستين و ويژگى‏هاى آسمانى اين تعلميات را در خود نگاه دارى مى‏كند تا: “دلايل الاهى و نشانه‏هاى روشن پروردگار باطل نگردد و به خاموشى نگرايد”.[2]

بنابر این راه ورود و دسترسی به حقایق، راه کسانی است که خداوند سبحان آنها را وسیلۀ فیوضات  و باب علم خویش قرارداده است  که همان پیامبر اسلام (ص) و ائمۀ طاهرین (ع) هستند، نه خرافات و بدعت هایی که ساخته و پرداختۀ بشر عادی است.

خداوند متعال در قرآن می فرماید: «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَديدُ الْعِقابِ؛[3] آن چه را رسول خدا براى شما آورده بگيريد (و اجرا كنيد)، و از آن چه نهى كرده خوددارى نماييد، و از(مخالفت) خدا بپرهيزيد كه خداوند كيفرش شديد است‏».

پیروی کامل از تعالیم حیات بخش رهبران آسمانی، ضامن محفوظ ماندن از ظلمات خرافات و انحرافات می باشد.