وجه نام‌گذاری فرقه شیطان پرستی

شیطان از ماده «شطن»؛ به معنای بُعد و دوری است.[1]‌ به هر موجود شرور و متمردی، خواه از انسان ها باشد یا از جن و یا از حیوانات، شیطان می‌گویند و شیطان معروف (ابليس) که از طائفه جن ها بوده،[2] به دلیل بُعد و دوری از حق و تمرد از دستور خداوند متعال، به این نام، مشهور شده است.[3]

«شيطان پرستی»؛ به معنای پرستش شيطان به عنوان قدرتی بسيار قوی‌تر و مؤثرتر از قدرت واقعی؛ یعنی خداوند متعال می باشد. در این عقیدۀ باطل، شيطان به عنوان نماد قدرت و حاکميت بر روی زمين و قدرتی به عنوان برترين قدرت دو جهان، مورد توجه و پرستش قرار دارد که دنيایی را که به عنوان دوزخ شمرده می شود، قانونمند می‌کند. شيطان پرستان، غير از استفاده از شيطان به عنوان قدرت تاریکی و مطلق، از جن ها و روح های پليد و شيطانی نيز برای رسيدن به اهداف خود استفاده می‌کنند.     [4]