وجه نام‌گذاری فرقه بهائیت

دلیل نام‌گذاری این فرقه، انتساب آن به شخصی به نام حسین‌علی نوری، ملقب به «بهاءالله» بوده و پیروان او را بهائی می‌نامند.[1]

[1]. ر. ک. بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران در قرن 12، 13 و 14 هجری قمری، ج ۱، ص 162؛ ج ۶، ص ۵۲ و ۱۲۶ و ۱۲۷؛ صدری، محمود، بهائیت (دانشنامه جهان اسلام)، ج ۱، ص 16 – ۱۹.