وجه علاقه بیشتر حضرت یعقوب به حضرت یوسف (علیهما السلام)

نظر به این‌که تعدادی از فرزندان حضرت یعقوب (علیه السلام) دست به توطئه علیه برادرشان حضرت یوسف  (علیه السلام) زدند، شاید به ذهن برخی متبادر شود که اگر محبت بیشتر حضرت یعقوب (علیه السلام) نسبت به حضرت یوسف (علیه السلام) نبود، چنین اتفاق نمی‌افتاد، اما باید گفت: ميان تبعيض و تفاوت فرق است. تبعيض برترى دادن بدون دليل است، ولى تفاوت برترى بر اساس لياقت و شایستگی است؛ مثلًا نمره‌‏هاى يک معلّم، تفاوت دارد، ولى اين تفاوت حكيمانه است، نه ظالمانه. علاقه‏ حضرت يعقوب به يوسف، -به جهت ویژگی‌هایی که یوسف داشت- حكيمانه بود نه ظالمانه، ولى برادران يوسف، اين علاقه را بى‏‌دليل پنداشتند و گفتند: «إِنَّ أَبانا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ».[1] گاهى ابراز علاقه زياد، هرچند حکیمانه باشد سبب دردسر مى‏‌شود. يعقوب، يوسف را خيلى دوست داشت و همين امر موجب حسادت برادران و افكندن يوسف در چاه شد. چنان‌كه علاقه زليخا به يوسف، به زندانى شدن يوسف انجاميد؛ لذا زندان‏بان كه شيفته اخلاق يوسف شده بود، وقتى به او گفت: من تو را دوست دارم. يوسف گفت: مى‌‏ترسم اين دوستى نيز بلایى به دنبال داشته باشد.[2]

نکته دیگر این‌که حضرت یوسف (علیه السلام) کمالاتی داشت که برادرانش از آن بی‌بهره بودند؛ مانند حسن و زیبایی فوق العاده، درک و فهم بالا نسبت به برادرانش؛ از این رو اگر پدرشان نیز تفاوتی میانشان قائل نمی‌شد، چه بسا باز هم حسادتشان گل کرده و همان را می‌کردند که کردند.

[1]. مسلّماً پدر ما، در گمراهى آشكارى است، یوسف، 8.

[2]. قرائتی، محسن، تفسير نور، ج ‏6، ص 35.