کپی شد

همراهی حبیب بن مظاهر با پیشوایان معصوم

برخی از گزارش‌های تاریخی او را از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله) برشمرده‌اند؛[1] گزارش‌هایی نیز بیان‌گر آن است که حبیب زمان حضرتشان را درک کرد، اما با ایشان ملاقات نداشت.[2]

به هر حال، وی از اصحاب خاص امام علی(علیه السلام)،[3] و از راویان سخنان آن‌حضرت(علیه السلام) بود؛[4] لذا امام(علیه السلام) علم «منایا و بلایا» (آنچه بعدها اتفاق خواهد افتاد) را به او آموخت.[5] گفت‌وگوى او با میثم تمّار سال‌ها قبل از عاشورا و هنگام عبور از مجلس بنی‌اسد که هر یک نحوه شهادت دیگرى را پیش‌گویى می‌کردند و مایه‌ی شگفتى حاضران شده بودند، معروف است.[6] وی از اصحاب امام حسن(علیه السلام)[7] و امام حسین(علیه السلام) هم بود.[8]

 

[1]. محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیة فی مناقب الأئمة الزیدیة، مصحح، محطوری، مرتضی بن زید، ج 1، ص 210، مکتبة بدر، چاپ اول، صنعا، 1423ق.

[2]. الاصابة فی تمییز الصحابة، ج ‏2، ص 142.

[3]. مجلسی، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح: موسوی کرمانی، سید حسین، اشتهاردی، علی‌پناه، طباطبائی، سید فضل الله، ج 14، ص 463، ‌مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانپور، چاپ دوم، قم، 1406ق.

[4]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الابواب(رجال طوسی)، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 60، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ سوم، 1427ق.

[5]. روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 14، ص 463.

[6]. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، محقق، مصحح، شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصطفوی، حسن،‏ ص 78، مشهد، مؤسسه نشر دانشگاه مشهد، چاپ اول، 1409ق.

[7]. برقی، احمد بن محمد بن خالد، الطبقات‌(رجال البرقی)، ص 7، دانشگاه تهران، 1383ق.

[8]. الابواب(رجال طوسی)، ص 100.