هجرت امام علی (علیه السلام)

امیرالمؤمنین (علیه السلام) هجرت‌های متعددی در ایام نوجوانی داشته که برخی از آنها عبارت است از:

الف. هجرت به اطراف مکه

ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه خود می نویسد: أميرالمؤمنين (علیه السلام) از أبابكر و غير او به هجرت هایی که قبل از هجرت به مدینه بود، سبقت گرفت؛ زیرا پیامبر (صلی الله علیه و آله) به طور مکرر از مکه به نواحی اطراف سفر نموده و از سرزمینی به سرزمین دیگر می رفت و کسی غیر از علی (علیه السلام) همراه او نبود.[1]

ب. هجرت به طائف

 هنگامی که ابو‌طالب (علیه السلام) رحلت نمود، قريش تصميم گرفتند كار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را يكسره سازند و به كارى كه در زمان ابو طالب توفيق اجراى آن را نيافته بودند، جامه عمل بپوشانند. پيامبر با آگاه شدن از اين دسيسه به طرف طايف هجرت كرد. اين واقعه در ماه شوال سال دهم هجرى اتفاق افتاد. آن حضرت ده روز یا یک ماه در طايف به سر برد و آنان را به پذيرش اسلام فراخواند، اما كسى به او نگرويد، ولی در عوض آنها افراد نادان خود را تشويق مى‏كردند تا به رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آزار برسانند. زيد بن حارثه در اين سفر پيامبر را همراهى مى‏كرد.[2] ابن ابى الحديد معتقد است: شيعه روايت می كند كه در اين سفر علاوه بر زيد بن حارثه، على بن ابيطالب (علیه السلام) نيز پيامبر را همراهى مى‏كرد.[3] سید محسن امین می نویسد: نظريه صحيح همين است؛ زيرا على (علیه السلام) در چنين موقعيتى، همانند مواقع ديگر هرگز پيامبر (صلی الله علیه و آله) را رها نمى‏كرد و خود را از او دور نمى‏داشت.[4]

[1]. ابن ابى الحدید، عبدالحمید بن هبةالله‏، شرح نهج البلاغة، محقق/ مصحح: ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج ‏4، ص 126.

[2]. كاتب واقدى، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، محقق: عطا، محمد عبدالقادر، ج ‏1، ص 165؛ مقريزى، تقى الدين، إمتاع الأسماع بما للنبي من الأحوال و الأموال و الحفدة و المتاع، ج ‏8، ص 305.

[3]. شرح نهج البلاغة، ج ‏14، ص 97؛ معروف حسنی، هاشم، سيرة المصطفى، ص 219.

[4]. امين عاملى، سيد محسن، أعيان الشيعة، ج ‏1، ص 375؛ معروف حسنی، هاشم، سیرة الائمة الاثنی عشر (عليهم السلام) (زندگى دوازده امام)، مترجم: مقدس، محمد، ‏ج ‏1، ص 172.