نیت در طهارت و عبادت

منظور از “نيت‏” همان عزم راسخ و ارادۀ محكم ‏براى انجام ‏كار است، قطع ‏نظر از اين كه ‏انگيزۀ الاهى در آن باشد يا انگيزه‏هاى مادى، اما در عبادات و طهارات، نیت عبارت است از: قصد انجام فعل و کار، و در آن قصد تقرب الی الله معتبر است[1]؛ یعنی این که آن کار را فقط برای رضای خدا انجام دهد و بس؛ به عنوان مثال نماز گزار در نیت نماز باید آن را به قصد تقرب الی الله و قصد انجام تکلیف الاهی به جا آورد، یا در انجام طهارت که شرط صحت نماز است قصد قربت داشته باشد. گفتنی است که نیت از ارکان عبادات محسوب می شود؛ یعنی در تمام افعال عبادی نیت واجب است و بدون نیت، عبادت صحیح نیست.