کپی شد
نگاه به دستان هنگام دعا کردن
در بارۀ این موضوع بیان چند نکته لازم است.
اول. در دعا لازم است که انسان با حالت تضرع و ابتهال درخواستش را بیان کند.
دوم. مستحبّ است در قنوت، انسان دست ها را رو به آسمان و پهلوى هم و در مقابل صورت و غير شست، انگشت هاى ديگر را به هم بچسباند و به كف دست ها نگاه كند.[1]
سوم. حضرت صادق (ع) فرمود: كيفيت دست بلند كردن براى دعا آن است كه كف دو دست را طرف آسمان بگيرد و دعا كند كه آن رغبت است، يا انگشت سبابه (دست راست) را به طرف راست و چپ حركت دهد كه آن تضرع است، يا دست ها را بلند كند مقابل صورت (كه سر انگشتان طرف آسمان باشد) و آن تبتل و ابتهال است (كه در آن حال آدمى چشم از همه خلق مي پوشد و فقط توجه به خدا دارد). و فرمود: هنگام دعا كردن كمال ابتهال را داشته باشيد و سعى كنيد در آن حال اشك ديدگان بر صورت جارى شود. و سزاوار است براى دعا كننده كه با وضو و رو به قبله باشد، و از جمله آداب دعا اختيار كردن جاهاى با شرافت (از قبيل مشاهد ائمه (ع) و روضات امامزادهها و مساجد) و اوقات شريفه است؛ مانند شب و روز جمعه و عرفه و تمامى ماه رمضان و وقت سحرها و وقت آمدن باران.[2]
امّا باید توجه داشت این حالاتی که بیان شد در هنگام دعا مستحب است و واجب نیست، بنابر این اگر شخصی به این امور عمل نکرد؛ مثلاً هنگام دعا به سمت آسمان نگاه کرد اشکالی ندارد.[3]
[1]. توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص 603، آیا عظام گلپايگانى، خوئى، تبريزى، سيستانى، صافى، زنجانى.
[2]. مفید، ارشاد القلوب، مسترحمى، سيد هدايت الله، ج2، ص 180، ناشر مصطفوى، تهران، چاپ سوم، 1349 ش.
[3]. ن. ک: شرايط استجابت حتمى دعا، 197 (سایت اسلام کوئست: 983).