نوزاد دختر یا پسر

یکی از نخستین سؤالاتى که در طول تاریخ همواره مردم زمان تولد یک نوزاد ‏پرسیده و می پرسند؛ این است که: “نوزاد پسر است یا دختر؟” این نشان مى‏دهد که همه جوامع اهمیت بسیارى به جنسیت نوزاد مى‏دهند.

نکته جالب این است که، در مطالعاتى که از 37 کشور به‏دست آمده، 29 درصد کسانى که به مشاوره ژنتیک مراجعه کرده بودند، مى‏خواستند قبل از تولد فرزند، جنسیت آن را تشخیص بدهند و در کل، 47 درصد از مراجعه‏کنندگان به مراکز مشاوره تقاضا داشتند جنسیت فرزند آینده‏شان را قبل از حاملگى انتخاب کنند.[1]

میل به انتخاب جنسیت فرزند، احتمالاً عمرى به اندازه تاریخ بشر دارد و والدین منتظر، براى به‏دست آوردن فرزند، از جنس دلخواه، روش‏هاى پایان‏ناپذیرى را آزمایش کرده‏اند. تخمین زده مى‏شود که بیش از 500 نوع فرمول مختلف براى پسر شدن یا دختر شدن فرزند نوشته شده است! آلمانى‏هاى قرون وسطى، براى تصاحب فرزند پسر، یک چکش زیر تختخواب خود مى‏گذاشتند، و پسرعموهاى نروژى آنها براى به‏دست آوردن فرزند دختر، قیچى را جایگزین چکش مى‏کردند. البته هیچ کدام از آن روش‏ها مؤثر نبود.[2]

سیر شکل گیری جنسیت نوزاد در رحم مادر بدین گونه است:

از ترکیب یک سلول جنسى مرد و یک سلول جنسى زن، سلول تخم به‏وجود مى‏آید. سلول تخم همان جنین؛ یعنى فرزند آینده است. سلول جنسى مرد “اسپرم” و سلول جنسى زن “تخمک” نام دارد.

تمام تخمک‏هایى که زن تولید مى‏کند داراى یک کروموزوم x (ایکس) هستند، ولى اسپرم‏هایى که مرد تولید مى‏کند بر دو نوع هستند، نیمى از آنها داراى کروموزوم x و نیمى دیگر داراى کروموزوم y (ایگرگ) هستند. حال اگر اسپرمى که با تخمک لقاح پیدا مى‏کند، داراى کروموزوم x باشد، تخم ایجاد شده دو کروموزوم x خواهد داشت و دختر خواهد شد. ولى اگر اسپرمِ داراى کروموزوم y با تخمک ترکیب شود؛ تخم ایجاد شده یک کروموزوم x و یک کروموزوم y دارد و پسر خواهد بود.

صدها میلیون اسپرم که نیمى از آنها y و نیمى دیگر x هستند، براى رسیدن به تخمک و لقاح با آن تلاش مى‏کنند و بر حسب این که کدام اسپرم زودتر به تخمک برسد و با آن لقاح یابد، جنسیت فرزند تعیین مى‏شود.

پس پایه و اساس روش‏هاى انتخاب جنسیت بر این نکات علمى استوار است که اسپرم‏هاى مرد دو نوع مى‏باشد، نیمی از آنها (اسپرم های ایکس) مولد پسر و نیمی دیگر (اسپرم های ایگرگ) مولد دخترهستند.

در بعضى روزهاى سیکل ماهانه، ترشحات مهبل و دهانه رحم خاصیت قلیایى دارد و در بعضى روزهاى دیگر خاصیت اسیدى دارد. بعضى غذاها باعث قلیایى شدن ترشحات رحم و مهبل مى‏شوند و بعضى غذاها آن را اسیدى مى‏کنند. اگر محیط رحم و مهبل قلیایى باشد، اسپرم‏هاى مولد پسر (y) به راحتى و با سرعت، خود را به تخمک مى‏رسانند و نطفه فرزند پسر را منعقد مى‏کنند. اگر محیط رحم و مهبل اسیدى باشد، اسپرم‏هاى مولد دختر (x) شانس بیشترى براى رسیدن به تخمک دارند و در نتیجه فرزند دختر به‏وجود مى‏آید.

براساس این یافته‏ها، روش‏هاى گوناگون انتخاب جنسیت پیشنهاد شده است که بعضى از آنها بر تغذیه و بعضى بر فیزیولوژى باردارى تکیه دارند.

در اینجا اشاره مختصری به برخورد اسلام در مورد جنسیت نوزاد، (دختر یا پسر) می شود:

هر وقت به امام زين العابدين (ع) بشارت مى‏دادند كه فرزندى برايتان به دنيا آمده، سؤال نمى‏فرمود كه آيا پسر است يا دختر، بلكه مى‏فرمود. آيا سالم و بى‏عيب است؟ اگر مى‏گفتند آرى، مى‏فرمود: «الحمد للَّه الّذى لم يخلق منّى شيئا مشوّها»؛ يعنى: «سپاس خدايى را كه از من فرزندى ناهنجار به دنيا نياورد».[3]

از امام حسن عسكرى (ع) نقل شده است كه، ثوبان روايت کرده، شخصی يهودى خدمت رسول اکرم (ص) آمد و عرض کرد: يا محمد از شما سؤالی دارم، بايد كه مرا به حقيقت آن مطلع گردانى…، فرزند انسان گاهی شبیه پدر است و گاهی شبیه مادر، حقیقت دلیل آن چیست؟

نبى اكرم (ص) فرمودند: آب (منى) مرد غلیظ و سفید است و آب (منى) زن زرد رنگ و رقیق (زلال) است، بعد از انزال اگر آب مرد در بالاى آب زن قرار گیرد و آب زن در ته مستقر شود؛ چون در اين حال غلبه با آب مرد است، به همین دلیل صانع مصوِّر (خداوند صورتگر) آن فرزند را پسر گرداند و علت شباهت و همانندی او به پدر و قبايل او همين است، و گاهى كه آب (منى) زن بر آب مرد غلبه كند، و آب زن در بالا قرار گيرد و آب مرد در ته بنشيند، به امر خالق مصوِّر آن فرزند دختر می شود و دلیل شباهت او به مادر و اقوام مادرى اش همين است.[4]