نواب خاص واسطه در توقیع

همه توقیعات حضرت مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) توسط نواب خاص آن جناب برای افراد ظاهر می‏شد و ارتباط کتبی با حضرتش فقط از طریق ایشان انجام می‏گرفت. حتی وکلای آن حضرت که در مناطق مختلف بودند، نامه‏های خود و دیگر افراد را به بغداد نزد نایب امام می‏فرستادند و از او پاسخ دریافت می‏کردند. شیخ طوسی در کتاب الغیبه می‏گوید: «در زمان سفیران ستوده آن حضرت (نواب خاص)، جمعی از افراد مورد وثوق بوده‏اند که از سوی سفرای منصوب شده اصلی، توقیعات بر آنان وارد می‏شده است …».[1] شایان تذکر است که طبرسی در احتجاج[2] دو نامه از حضرت مهدی (ارواحنا فداه) به شیخ مفید، نقل کرده است. این نامه‏ها توسط شخص مورد اعتمادی به شیخ مفید رسیده، ولی نام آن شخص ذکر نشده است. این دو نامه را نیز می‌توان در شمار توقیعات آن حضرت به حساب آورد. همچنین بعضی از معاصران پیامی که از سوی آن حضرت برای مرحوم آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، توسط مرحوم شیخ محمد کوفی شوشتری نقل شده، به عنوان توقیع ذکر کرده‏اند.[3]

[1]. طوسی، محمد بن حسن، كتاب الغيبة للحجة، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله و ناصح، على احمد، ص 415.

[2]. ر ک: طبرسى، احمد بن على،‏ الإحتجاج على أهل اللجاج، محقق / مصحح: خرسان، محمد باقر، ج ‏2، ص 495 – 498.

[3]. برگرفته از: حائری، سید مهدی، الامام المهدی (دائرة المعارف تشیع).