نواب اربعه مورد وثوق علماء

در بارۀ اعتماد بزرگان علم و دانش به نواب اربعه، روایات زیادی در کتاب‌های معتبر موجود است که ما برای اختصار به ذکر چند نمونه اکتفا می‌کنیم:

نائب اول، یعنی عثمان ابن سعید هم خود از دانشمندان بوده و هم بزرگانی مانند عبدلله ابن جعفر حمیری و احمد ابن اسحاق به او ایمان داشته اند. احمد ابن اسحاق می‌گوید: از امام عسکری (علیه السلام) در باره عثمان بن سعید پرسیدم، حضرت فرمودند: هر چه او و پسرش محمد بن عثمان از طرف من بگویند، از من است. ابو سهل نوبختی دانشمند و فیلسوف شیعی هم به آنها اعتقاد داشته است. و در باره آنها می‌گوید آنها نزد دوست و دشمن از افراد دیگر داناتر بوده اند.[1]

شیخ طوسی در کتاب‌هایی که در علم رجال نوشته است، از آنها به بزرگی یاد کرده و به نیابت آنها اقرار داشته است.[2]

شیخ صدوق در کتاب “کمال الدین” توقیعاتی را از ناحیه حضرت در مورد آنها نقل می‌کند و از آنها به بزرگی یاد می‌کند و به نیابت آنها معتقد است.[3]

علامه حلی در باره عثمان بن سعید که از نواب اربعه است می‌گوید: “او و پدرش هر دو از نواب خاص حضرت بوده اند و نزد شیعه دارای منزلت بسیار می‌باشند و از آنها به بزرگی و وثاقت یاد می‌کند و به وکالت آنها اقرار می‌کند.[4]

بنابراین، با توجه به دلایل و شواهدی که بیان شد به خوبی روشن است که اعتقاد به وجود نیابت نواب اربعه در زمان غیبت مسئله ای است که بزرگان علما و فقها در عصر غیبت کبرا که افرادی محقق، دانشمند و دقیق در همه مسائل بوده اند، این موضوع را پذیرفته اند.^[5]

[1]. دوانی، علی، موعودی که جهان در انتظار اوست، ص 215.

[2]. طوسی، محمد بن حسن، رجال، ج 1، ص 401.

[3]. صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص510.

[4]. حلی، علی بن مطهر، الرجال، ج 1، ص 149.

[5] . ر ک: سایت اسلام کوئست.