نهادهای عبادی و اجتماعی

محل اجتماعات مذهبی دروز، شامل مجالس و خلوت‌ها است، اولی همان مسجد و دومی مکان خاصی برای عبادت متدینان است. ظاهراً مسجد، محل عبادت جهال و خلوت، محل عبادت عقال است.[1]

هر روستای دروزی حداقل یک مجلس دارد و برخی روستاها یک خلوت نیز دارند.[2] هزینه‌های جاری مجالس و خلوت‌ها از خیرات و وقف تأمین می‌شود.[3] زمان عبادت و تجمع عقال، جمعه شب‌ها و مجالس وعظ و ارشاد عمومی، پنج شنبه شب‌هاست.[4]

ظاهراً از زمان «سید عبدالله تنوخی» دروزیان برای نشان دادن تعلق خود به اسلام تعدادی مسجد نیز بنا کردند.[5]  اما زعبی معتقد است که همواره مسجد تنها محل عبادت دروزیان بوده است و خلوت‌ها را خود اشخاص برای عبادت و خلوت شخصی می‌ساخته‌اند.[6]

[1]. حلبی، عباسی، الموحدون الدروز: ثقافة و تاریخ و رسالة، ص ۴۴ و ۴۵.

[2]. همان.

[3]. ابوعزالدین، الدروز فی التاریخ، ص ۲۲۵.

[4]. محمد کامل حسین، طائفة الدروز: تاریخ ها و عقائدها، ص ۳۱؛ الموحدون الدروز: ثقافة و تاریخ و رسالة، ص۴۴؛ انور یاسین وائل سید، و بهاء الدین سیف الله، بین العقل و النبی، ص۳۷۰.

[5]. الموحدون الدروز: ثقافة و تاریخ و رسالة، ص ۴۷-۴۸.

[6]. بر گرفته از ویکی شیعه.